De ontmoeting met Sisyphos

'Dat is heftig,' zeg ik tegen de man. 'Dan is een rugzak een eitje.'
De man zit op het rotsblok die hij zoeven nog omhoog duwde tegen de steile helling.
'Even pauze,' zegt hij en draait een shagje.
'Waarom doe je dat nou?' vraag ik. 't Is vet steil, ik kom nauwelijks omhoog.'
'Geen keus. Ik moet deze rotsblok tegen de berg op te duwen. Let maar op, als ik strax boven ben rolt hij weer naar beneden.
'Dat klinkt bijna als de griekse mythe.'
De man knikt. 'Klopt. Ik ben Sisyphus.'
Ik kijk hem es goed aan. 'Je bent gek,' zeg ik. 'Dat is toch heel lang geleden?'
'Voor eeuwig gedoemd,' zegt hij. 'Dat zegt de mythe.'*

Vanmorgen liep ik langs de kust.
De zee sloeg haar water schuimend tegen de rotsen. In de diepte onder mij had het water helderblauwe plekken.
Er was geen route. Ik zocht mijn eigen weg, wilde langs de kust, de rotsen, de zee.
Ik kreeg vooral water.
Steeds meer water. Het kwam van boven. Het kwam van onder. Het kwam om mij heen in mistige nevelen. Het zicht ging erin op.

Ik liep tegen een steile berg. Langzaam duwde ik mezelf omhoog. Mijn rugzak woog zwaar. Toen ik boven was, kon ik weer naar beneden. Het regende. Het pad was glad. Langzaam daalde ik de berg af.
Het begon steeds harder te regenen.
Een beetje moedeloos ging ik uiteindelijk een cafe in.
Dronk er koffie en nog es koffie.
'Strax wordt het droog,' zei de vrouw achter de bar.

Ik loop weer.
Het is droog. Ik ga berg op en berg af.
Het voelt zinloos. Ik word ontzettend moe.
En dan ontmoet ik Sisyphus en het rotsblok.
't Is een brede gespierde man. Leeftijdsloos.
We staan stil en praten.
'Ik moet', zegt hij. 'En jij doet dit vrijwillig. Wat is het verschil?'
'Ik vind het leuk,' zeg ik slapjes.
Hij kijkt me aan en humt.
'Nou ja...., vandaag niet zo,' zeg ik.
'En daarom ontmoet je mij,' zegt Sisyphus. 'Dat is jou mythe.'

Hij legt zijn handen als een trompet voor zijn mond en schalt de berg op:
- tot in der eeuwigheid loop ik
berg op
berg af
elke dag
opnieuw
met eindeloos
geduld -

Dan springt hij op, neemt een laatste trek van zijn shagje, gooit hem weg en spuugt in zijn handen.
'Ik moet gaan.'
Hij zet zijn handen tegen het rotsblok en duwt. Omhoog.
Even later draait hij zich om en roept: 'Pas op als deze jongen strax naar beneden rolt!'

Als ik een uurtje loop, hoor ik hem aankomen. Ik duik opzij en met geraas rolt daar het rotsblok. Omlaag.
Even later springt Sisyphus over het pad. Omlaag. Hij rent langs me.
'Morgen een nieuwe dag,' roept hij. 'Voor vandaag ben ik er zat van.'

Als ik laat in de middag aankom in de albergue neem ik een biertje.
En morgen?
Dan is er een nieuwe dag. Dan ga ik er weer voor.


*Sisyphus werd veroordeeld om een zwaar rotsblok tegen een steile berg op te duwen. Telkens rolde het van de top weer in de diepte, waardoor hij gedoemd was eeuwig dat rotsblok opnieuw en opnieuw de steile berg op te duwen.