Het goede is een vijand van het beste....

Een kleine vijftig jaar geleden werkte ik gedurende een paar jaren samen met een evangelist in Amsterdam. Gedurende de tweede wereldoorlog had hij meerdere keren z'n leven in de waagschaal gesteld door enkele tientallen joden bij onderduikadressen onder te brengen. In onze conversatie haalde hij dikwijls de zegswijze aan "Het goede is een vijand van het beste". Eerlijk gezegd vond ik dat maar een vreemd gezegde en begreep het ook niet.

En nu, na zoveel jaren, komt dat weer terug in mijn gedachten:
"Het goede is een vijand van het beste".
Uit "Nederlandse spreekwoorden, spreuken en zegswijzen" vind ik:
"Goed is wel, maar beter wint" (Vlaams) = het betere is de vijand van het goede. Nu kom ik een beetje in de buurt van de betekenis van deze zegswijze.

Soms lijkt ons leven één groot samenraapsel van allerhande en willekeurige gebeurtenissen, die op ons pad kwamen. Wanneer ik daar analytisch over nadenk, kan ik daar geen touw aan vastknopen.
Steevast neem ik me bepaalde dingen voor en wanneer puntje bij paaltje komt, kies ik voor het andere. Vaak ben ik niet in staat om op grond van argumenten bepaalde keuzes te maken.

Wanneer ik over m'n leven nadenk, ontdek ik toch wel een bepaald spoor.
Vanaf m'n tiende levensjaar werd ik me écht bewust van een zoektocht naar de werkelijkheid achter de dingen. Een oom emigreerde naar Canada en z'n bibliotheek kwam in een zolderkamer in ons huis terecht.
Uren besteedde ik om al die boeken door te bladeren. Ik selecteerde de boeken in twee grote helften. Elk boek dat me iets over God vertelde legde ik op een aparte stapel om daar nader kennis van te nemen.
Gedurende de rest van m'n leven bleef die fascinatie voor het geschreven woord mij nabij.

Na in mijn maatschappelijke carrière vele keren misgekleund te hebben verviel ik tot wanhoop hoe nu verder te gaan. Zo rond m'n vijfendertigste solliciteerde ik bij een christelijke boekhandel en gedurende dertig jaren oefende ik het beroep van boekhandelaar uit tot m'n vijfenzestigste levensjaar. Ik ben God hartelijk dankbaar dat Hij mij genadig is geweest om tot die levensvervulling te komen die Hij voor mij bedoeld had.
Eigenlijk probeer ik er ook mee te zeggen dat het zoeken naar de weg een inherent onderdeel van je levensweg is. Niets ligt voor de hand; niets is vanzelfsprekend.

Op m'n vijftiende levensjaar werd ik vervuld van een intens verlangen om de bijbel te bestuderen. Dat is nooit meer weggegaan. M'n vrienden op school verklaarden me voor gek. Jaren van eenzaamheid volgden. God zij dank, bleef ik de juiste koers volgen. Echter, ik moest wel twintig jaren wachten voordat ik op de plek kwam, zeg maar, in de haven van mijn begeerte.

Het is vaak lastig en moeilijk om de drijfveren van ons leven te verwoorden en in kaart te brengen. De omgang met God via Jezus en de heilige Geest is het enige veilige kompas in ons leven.
"Zoekt en gij zult vinden". Ga niet te gauw akkoord met het mindere voor je leven. Blijf God hartstochtelijk zoeken en ga voor het beste.