De simpele roos (2)

Zit ik gisteren op de bank en besluit de televisie aan te zetten
Niks geks denk je waarschijnlijk en ik dacht er ook niet echt bij na
Nou npo 1 zo heet dat tegenwoordig et Vrijheidsconcert is bezig
Ik zie blijkt later et laatste gedeelte

Verhalen van verzet helden ptss en verlies volgen elkaar op waarna een artiest een nummer zingt wat aansluit op et verhaal of een verzoek voor degene wiens verhaal wordt vertelt
70 jaar vrijheid ja petje af voor de publieke omroep erg mooi neergezet
echt een staaltje vakmanschap

Nou is dit voor mij al jaren een bewogen periode zo rond 4 en 5 mei
maar dit jaar lijkt et wel anders ik heb de behoefte en ik wil en durf er ook voor et eerst echt over te praten sterker nog ik schrijf er zelfs over

Maar goed terug naar de televisie
Een gezin verliest hun man en vader en vlak voor zijn dood in Afghanistan
Laten zijn dochters Et nummer de soldaat an Nick en Simon aan hem horen
Hij antwoord dat nummer gaat niet over mij want ik kom wel terug
8 dagen later sterft hij door een bermbom
Zo die is binnen en ik heb et gevoel of er en olifant op mijn borst gaat staan
Daarna zingen de twee Volendamse heren et nummer soldaat maar dan unplugged
Ik hou et niet droog (ook zo iets raars had ik eerder nooit last van)
De tranen lopen over mijn wangen
Ik voel een arm om me heen en iemand veegt mijn tranen weg maar ik voel me nog steeds KL**te
Een borrel en een peuk dat heb ik even nodig denk ik want ach ja zo gaat et toch al jaren in deze dagen

Ik schenk een flinke borrel in en werp een blik op de mooie bos gemengde rozen die op tafel staat en vervolg mijn weg naar et balkon
Ik plof neer en kijk rond en ruik
Wat ruik ik nou oh ja we hadden gebalkontuinierd...
Of dit woord bestaat weet ik niet maar ik neem aan dat je begrijpt wat ik bedoel..
Ik kijk naar de bloemen blauw rood en et groen ik kijk en ruik ruik en kijk
En ik word weer rustig WTF is hieraan de hand...
Ik werp nogmaals een blik op de gemengde rozen die ik vanmorgen in alle vroegte had gekocht voor mijn meissie zomaar want zo ben ik nu eenmaal toch...
Ik geef rozen omdat et bv maandag is en voor de rest zie blog de simpele roos

Maar door al die geuren en kleuren kom ik tot rust
En ineens na 21 jaar valt et kwartje
Nu snap ik ineens waarom bloemen vooral rozen zo belangrijk voor me zijn
Waarom ik ze zo graag weggeef
Mijn meissie komt naast me zitten en ik vertel haar dit verhaal

Ongeveer ruim 20 jaar geleden is dit mij overkomen

Zondagmorgen ik sta op wacht en het begint al knap warm te worden als verschillende locals voorbij komen lopen
Er valt mij iets op de mensen zijn voor hun doen netjes gekleed en allemaal hebben ze bloemen bij zich
Bloemen hoe komen ze daar nu weer aan
Et ene boeket is nog mooier dan et andere vreemd om te zien want ik had al een tijd geen bloemen gezien niks geks natuurlijk want et is toch oorlog
Eigenlijk miste ik dus de geur en kleur van bloemen of kleuren in het et algemeen want alles is legergroen camo of VN wit
Niet echt vrolijk dus..
In eens komt er een stelletje aanlopen met een kleine meid van ik schat een jaar of drie vier
Et kind rukt zich los en loopt op me af ik kniel op één knie en zeg Dobar dan
(Goeiedag) Dobar dan krijg ik terug en natuurlijk de vraag you bon bon..?
Natuurlijk heb ik snoep maar zij heeft een piepklein boeketje in haar hand
Een roosje en paar madeliefjes boterbloemen en nog een paar bermbloempjes
Ik maak et wissel/ruil gebaar maar nee ze is onverbiddelijk
Die zijn niet voor mij maar voor iemand anders heel speciaal...
(Ik gok voor oma)
Maar goed ik bied haar et volgende één mars twee snickers drie pakjes sportlife en een pakje sigaretten
No mister grrrr oké 20 Duitse mark dan er bij en haar vader roept oké deal
Ook de kleine meid gaat overstag want ja dit is wel een heel goeie ruil

Lachend loopt ze weg en ik lach nog harder ik heb een minnie boeketje en wie kan dat nou zeggen
Ik zet ze in mijn mok met een beetje water en ik mag nog een week genieten tot de laatste bloem et roosje de geest geeft...

De mooiste en onbetaalbaarste bloemen ooit
Ik heb nooit meer zo'n mooie en bijzondere bos bloemen gezien als dat minnie boeketje van toen die zondagmorgen van een klein Bosnisch meisje

En met een traan op mijn wangen kan ik zeggen nu weet ik waarom ik zo van bloemen hou en ze graag weggeef
De geur en de kleur raken je in je hart en dat is die glimlach van degene die ontvangt....

Dus samen met de wijze les van mijn vader is dit et geheim van de simpele roos