Ik houd van God

- kopij van 16 april -

We zaten gisterenavond gezellig films te kijken in onze camper, ergens op de Utrechtse heuvelrug. We genoten van het mooie weer, de vogels, konijntjes en de bomen van het bos. En, tijdens het kijken naar "het kleine huis op de prairie" flitste het door me heen: "Ik houd van God". De rest van de avond liet die gedachte me niet meer los.

We hebben inmiddels ons bedje gespreid. M'n vrouw leest en ik probeer via m'n schrijfblok m'n gedachten te ordenen. Ik realiseer me dat jij en ik geschapen zijn naar het beeld van God. De bijbel verwoordt dat met "man en vrouw schiep Hij hen". Ondanks dat God zich zelf bekend maakt als Vader, zijn zowel de mannelijke als zowel de vrouwelijke componenten evenredig in Hem vertegenwoordigd. Wanneer ik aan Hem denk, vind ik het gemakkelijk om aan Jezus te denken. Maar het beeld, dat God mijn vader is, schuw ik ook niet.

Woensdag- en donderdagmiddag sjouwde ik in m'n eentje door de bossen, keek goed om me heen of ik niemand anders bespeurde, en vond het verrukkelijk vervolgens 'tot eer van God te zingen met mijn geest' zoals Het Boek 1 Cor. 14:15 vertaalt. Het is of ik mijn hele hart daarin bloot kan leggen. Als de dag van gisteren weet ik nog, toen ik een kleine vijftig jaar geleden op de fiets m'n meisje van het station in Haarlem kwam afhalen, dat ik voor het eerst "tot eer van God kon zingen met mijn geest". Nog steeds, gedurende al die jaren, praktiseer ik dat nog. Het gekke is dat de toonsoort enigszins in de mineur is, en, ondanks het feit dat ik niet weet wat de inhoud van de woorden zijn, drukt de melodie een verborgen heimwee uit.

M'n geliefde en ik kennen elkaar al een halve eeuw. Samen uit gaan staat hoog op ons prioriteiten lijstje. In al die jaren zijn we best wel heel veel veranderd. Echter, ik vind het nog steeds leuk om van tijd tot tijd een bloemetje voor haar mee te brengen. Wanneer ik het vergeet, herinnert zij mij er wel aan. Het feit dat we een levenslange verbintenis zijn aangegaan, dan is de gedachte: "Ik houd van God", ook niet zo vreemd. Deze liefde tot Hem kent ook zo z'n emoties. God is de totaal Andere. Soms worden onze relaties verstoord door misverstanden, elkaar niet goed begrijpen, een slip of the tonque. Echter, hoe ouder je wordt, allengs verdwijnt dat.

Vaak heb ik het gevoel dat ik met de Here God heel vertrouwd ben. Misschien, beter gezegd, geleidelijk vertrouwd ben geraakt. Ik kan de keren niet meer tellen dat ik in ons samen zijn mooie dingen mee maakte. Er zijn maar enkelen met wie je zo iets kunt delen. God lief hebben houdt veel meer in dan onderhevig te zijn aan emoties. Het is ook een manier van leven. En zingen in de geest tot eer van God lijkt dan soms een soort van liefdeslied. Wanneer je van God houdt, wil je ook graag doen wat Hij fijn vindt. Bijna dagelijks probeer ik me op Hem af te stemmen: "God, help me om dicht bij U te blijven. Ik wil graag uw wil doen. Here God, ik houd van U.".

P.S. Zingen met mijn geest tot eer van God, wordt ook wel "zingen in nieuwe tongen, of in klanktaal" genoemd. Wanneer je 1 Cor. 14 leest, dan krijg je meer een totaal indruk.