Ik at, wij eten....

Eten is een van die dingen die we naast ademhalen toch wel heel veel doen in de regel.
Het ademen gaat echter vanzelf daar waar eten toch meer een bewuste handeling is.
Aangezet door een hongergevoel, of moet ik zeggen ik-heb-trek-gevoel dat toch meer past bij onze meer welvarende samenleving.

Nu heb ik het altijd al leuk gevonden om te koken.
Maar deed dat vooral voor mijzelf.
Nu ik echter een vriendin heb en wij dus als we samen zijn samen eten, raak ik ook geïnspireerd om andere dingen klaar te maken.

Dat komt vooral doordat mijn vriendin naast lekker kan koken ook hele romantische etentjes organiseert.
Zij (en ik vermoed veel vrouwen) zijn kunstenaars in het creëren van een goede sfeer.
Dan zet ze kaarsjes neer en tovert steeds toch weer een nieuwe schotel tevoorschijn.
Dat doet eten.

Ik at natuurlijk wel eens bij iemand maar nu vaker, nu ik met haar ben.
En zij motiveerde mij door haar eetgewoonten, na te denken over hoe ik eet.
Dat kan anders zo bleek. En nu eet ik gevarieerder en vooral gezonder.
Voel mij daar ook goed bij en een lichte trots komt over mij als ik zie dat ik heel geleidelijk iets strakker in mijn vel kom te zitten.

Ook vind ik het leuk haar te assisteren in de voorbereiding van de maaltijd. Piepers jassen bijvoorbeeld. En ze laat mij proeven of het eten gaar is.

Het voor de ander koken, voor elkaar zorgen op deze manier vind ik fijn.
Horen en weten dat de ander geniet van datgene wat jij bedacht, gekocht en klaar gemaakt hebt is een manier om te zeggen, 'Ik hou van jou'.

Het eten is ook een manier om de dag door te nemen.
Of gewoon in haar mooie ogen te kijken.
In de lach te schieten om een blik van haar, of een imitatie van mijn kant.

Waar ik haar echt blij mee kan maken is onaangekondigd iets te eten maken thuis en voor haar meenemen, zodat zij niet hoeft te bedenken wat wij eten.
Gewoon even de verantwoordelijkheid overnemen doet wonderen.
En bespaart haar de taak om een maaltijd te bedenken, boodschappen te doen en te koken, alleen moet er dan toch afgewassen worden, maar die taak neem ik (of de vaatwasser) graag op mij.

Het zijn uiteindelijk deze kleine dingen die het leven veraangenamen.
Vind je het vanzelfsprekend dat de ander voor je kookt, neem je dan voor om tenminste de eerst volgende keer dat diegene gekookt heeft(vooral je geliefde) haar/hem te complimenteren en te bedanken voor haar/zijn inspanningen.
Kan je nog genieten ook van het samenzijn, dan zal jullie relatie waarschijnlijk schijnbaar als vanzelf groeien en bloeien.