Poging tot "een definitie van genade"...

Zij is een goddelijke staat van welbevinden
om dingen te ontvangen
waar je normaliter geen recht op kunt laten gelden.
Omdat de bron van genade buiten jezelf ligt
is zij voor een belangrijk deel toegankelijk
wanneer je erkent dat de omgang met Jezus
je diepste verlangen is.
Omdat het ontvangen van genade niet manipuleerbaar is,
kom je tot het besef dat zij geheel onverdiend je deel wordt.
In die zin, dat je toegroeit in het besef
dat de Meester recht heeft op al jouw levensterreinen
wordt jouw geest steeds meer ontvankelijk voor het feit
dat Hij op alle gebieden intrede doet in jouw leven.
Samen met Hem
ontvang je de chemie een leven te leiden
dat in de volste zin van het woord God welbehagelijk is.
Lasten waar je vroeger nog onder gebukt ging,
worden geleidelijk één voor één van je afgenomen.
Tot je verwondering ontdek je
dat jouw leven verandert van ik-gericht naar Jezus-gericht.
De realisatie van deze goddelijke bron
leid je steeds weer opnieuw naar het kruis.
De essentie van genade is verstandelijk niet te definiëren.
Zij kan slechts in verwondering worden aangenomen
vanuit het verlangen
dat de omgang met God de hoogste bron van vreugde is.