De toegewijde Bakker

Een vriend van mij, stelde mij een tijd terug de vraag, waarom hij altijd aardappelen, vlees, groenten en allerlei van zijn voormalige bakker kreeg, terwijl hij juist naar deze bakker ging om zijn brood.

Volgens mij kende ik deze bewuste bakker wel.
Deze bakker echter, maakte niet zomaar brood.
Er zijn overal bakkers te vinden.
Banketbakkers, koekenbakkers, en zelfs bakkers die lucht lijken te kunnen bakken.

Maar deze bewuste bakker stond erom bekend brood van uitzonderlijke eigenschappen en kwaliteit te bakken.
De bakker maakte namelijk niet gewoon brood dat voedzaam was, maar hij maakte brood dat zichzelf bleef herschapen en aanvullen, vernieuwen en verbeteren.
Iedereen, die een dergelijk brood bezat kwam nooit meer terug bij een bakker om brood.
Het brood raakte namelijk nooit op en er was nergens een bakker te vinden die een beter, smakelijker of voedzamer brood kon bakken.

Daarom wilde de bakker dat zijn brood bij de beste van mensen terecht zou komen.
Mensen die het brood niet alleen zo zouden waarderen, dat ze de bakker niet zouden vergeten, maar ook de bakker diensten zouden blijven bewijzen en regelmatig langskwamen om eens samen wat brood te nuttigen en te spreken over wat hen zoal bezig hield.
Een dergelijke toewijding, is echter niet iets wat zomaar in een mens aanwezig is, wist de bakker.
Dit moest middels groei, inzicht, kennis en vervolgens het ontstaan van wijsheid komen.
Wat de bakker namelijk wilde, is dat ondanks dat ene brood, mensen een onvoorwaardelijke liefde voor hem zouden hebben.
Maar ja, hoe krijg je een mens zover dat hij van je gaat houden?
Voor een vader en zoon is die voorwaarde bijvoorbeeld, dat de zoon de opvoeding van de vader aanvaard en onderhoud, zodat het hem goed gaat.
De zoon zal dan namelijk verder in het leven inzien, dat deze opvoeding hem de vreugde in het leven geeft die hij verlangde, zonder dat hij in allerlei strikken terecht zou zijn gekomen die hem afhouden van dat wat echt leven is.
Echter, wijsheid is niet iets wat de jongeling in zijn bezit heeft, juist veeleer dwaasheid.

En zulk een brood geven aan een dwaas, wel, hij zou er niet zuinig mee zijn, het kunnen vergeten of verwaarlozen.
Al het werk wat in het brood gegaan zou zijn, zou voor niets zijn geweest en erger nog, het brood zou verloren gaan.
Terwijl het brood ook met een verlangen geschapen werd
Een verlangen om elke dag weer tot voeding te zijn en gewaardeerd te worden.
Wat voor een wrede bakker zou hij dan zijn als hij zijn broden aan zomaar elke dwaas zou schenken?
Daarom had de bakker specifieke geboden opgesteld voor zijn klanten, welke zij allemaal gedisciplineerd en met toewijding moesten onderhouden, voordat zij waardig bevonden werden om het beste brood te krijgen.

De bakker was echter niet dom.
Hij was een uitermate wijs mens en doorzag anderen feilloos.
Mensen die naar hem kwamen om enkel hun eigen noden te voeden, wees hij af.
Immers, ook zijn broden hadden noden en de mensen die zijn brood wilden hebben moesten in deze kunnen en willen voorzien.
Mensen die klaagden niet aan zijn eisen te kunnen voldoen, omdat ze te hoog waren wees hij op hun voorliefde voor zaken die het krijgen van zijn brood in de weg stonden.
Ook mensen die bij hem kwamen en zich voordeden als wijze mannen wees hij af.
Het was voor hem immers een koud kunstje om geveinsde wijsheid te doorzien.

Wel nam de bakker zo af en toe een leerling onder de arm.
Deze leerlingen werden echter wel flink op de proef worden gesteld, zodat de bakker zeker wist dat zij zijn werk op de juiste wijze zouden kunnen onderhouden en reproduceren.
Totdat zij doorvorst waren met zijn kennis, wijsheid en liefde over en voor brood, zouden zij proeven en leringen moeten doorstaan.

Vele leerlingen gaven het dan ook snel op, omdat de bakker niet hun doel, maar het doel om het beste brood te bakken voor ogen had.
Een enkele iets wijzer geworden leerling, vroeg hem echter wel eens waarom hij zo precies en zo toegewijd was in wat hij deed.
Waarom er zoveel regels waren waar de leerling zich aan moest houden.
Wat de grond was waarom deze er waren.
En nog minder leerlingen vroegen hem eerlijk of zij inderdaad al wat hij gebood onderhielden en of er misschien dingen waren die zij anders, juist wel, of juist niet moesten doen.

Deze bakker had namelijk als doel de wereld van voedsel te voorzien door middel van zijn leerlingen. En hij wist, dat als hij dat niet exact op de juiste wijze deed en zijn leerlingen niet exact en gedisciplineerd de wereld instuurde, er naar verloop van tijd weer honger zou ontstaan, omdat de bakkers op corrupte wijze met zijn leerstellingen zouden omgaan en zo het voedsel naar zich toe zouden trekken, in plaats van het uit te delen.

Dus besloot de bakker te wachten op degenen die hun eigen doelen en verlangens aan de kant zouden zetten en met hart, ziel en lichaam te volharden in de zienswijze van de bakker.
Alleen die mannen zouden met hem aan tafel mogen zitten en nemen van het beste brood, precies zo gekneed en gebakken zoals de bakker het bedoeld heeft.

Weet u waarom deze bakker dat doet? Wat het geheim is van zijn brood?
Het zit zo, iedereen die zo'n brood krijgt en mee naar huis neemt, komt de volgende ochtend ineens een fantastische vrouw en ontbijt in de keuken tegen.
En volgens mij u kent deze bakker ook...