Met het brandavontuur zoals in mijn vorige blog omschreven nog vers in mijn geheugen, maak ik mij klaar voor het volgende avontuur. Na een nacht redelijk geslapen te hebben is het tijd om mijn tas in te pakken en te vertrekken. Het weerbericht peilend besluit ik een grote tas mee te nemen. Na 2 dagen inpakken zit er inmiddels veel meer kleding in dan gepland. Maar het weerbericht voorspelt veel regen en wind. Voor 5 dagen heb ik een tas mee waarmee ik normaal voor 2 weken inpak.
Tegen 18.00 uur na het avondeten stap ik in de auto en ga ik op weg naar Enkhuizen waar ik aan boord stap voor mijn zeilvakantie voor alleen gaanden. Onderweg op de Markerdijk zie ik twee regenbogen, een mooi heldere en een wat vagere. Ik zie ze beide in het water eindigen. Ik vind dit erg bijzonder. Alleen de pot met goud ontbreekt nog
. Ik heb dit nog nooit eerder gezien. Ik ben zwaar onder de indruk en ervaar God dicht bij mij en denk aan zijn belofte die hij met de boog gaf.
Eenmaal aangekomen in de haven van Enkhuizen komt een man mij te gemoed en vraagt waar ik moet zijn. Ik noem de naam van het schip en hij blijkt daar ook op mee te varen. Het schip is dan ook snel gevonden. Nu nog aan boord komen zonder met mijn loodzware en grote tas over boord te vallen. Ik moet namelijk eerst nog een schip over voordat ik bij mijn vakantieschip kom. Terwijl ik bij de loopplank sta en bezig ben mijn tas op te pakken. Komt een Duitse jongeman naar mij toe met de vraag of ik hulp nodig heb. Verrast zeg ik graag en tilt hij mijn loodzware tas netjes aan boord. Heerlijk is dat toch als een man zich galant opstelt en dat even voor je doet! Ik bedank hem, helaas blijkt hij niet bij mij aan boord te zitten. Ondertussen stuntel ik verder aan boord en verlies bijna een tas met schoen die nog net niet over boord valt.
Aan boord zie ik al een groep mensen zitten en ik stel mij voor. Al handen schuddend, namen noemend die het ene oor in gaan en het andere net zo hard weer uit gaan. Concludeer ik dat er in de groep van 30 mensen 8 jongelui zijn. Een stelletje die met de alleenstaande vader mee zijn, en de crew van het schip. Verder is er nog 1 vrouwelijke reisgenoot van mijn leeftijd op het schip, wat later ook mijn roommate samen met nog 2 vrouwen blijkt te zijn. De overige 22 volwassen zijn 40, 50, 60 plus. Een beetje jammer vind ik het wel, maar ik besluit er het beste van te maken. Mijn tas sleep ik naar mijn hut. Waar blijkt dat ik een piepklein hutje deel met drie andere vrouwen. De rest van de avond staat in het teken van kennis making.
De volgende morgen word ik moeilijk wakker, ik heb alleen de eerste 2,3 uur geslapen en tegen het begin van de ochtend nog een uurtje. 1 van de vrouwen bij mij op de kamer heeft besloten om vanaf het begin dat ze haar ogen dicht doet totdat zij ze de volgende morgen weer opend een onophoudelijk snurkconcert te geven. Waar de rest van onze kamer niet door kon slapen. Zelfs onze oordopjes zijn er niet tegen bestand. Gelukkig is er een heerlijk ontbijt en vertrekken we deze morgen uit Enkhuizen en gaan we op weg naar Terschelling. Er wordt windkracht 6,7 verwacht dus we kunnen ver komen. Hoge golven zorgen ervoor dat het schip behoorlijk schommelt. Sommige mensen voelen zich zeeziek. Ik voel mij wat weeïg, maar zolang ik boven op het dek blijf gaat het prima. Ik sta voor op de boeg in mijn te grote regenpak en geniet van het water dat omhoog spat tegen de boeg en de zon op mijn gezicht.
Halverwege de tocht wordt het grootzeil heel snel naar beneden gehaald. Er blijkt een scheur ingekomen te zijn door de harde wind en regen. De plannen worden gewijzigd en we meren tegen een uur of 20.00 uur in de avond aan op Texel. De volgende dag vertrekken we weer tegen 11.00 het zeil is inmiddels gemaakt en we varen nu wel naar Terschelling. Weer een dag zeilen staat op de planning. Deze keer varen we tegen een boei aan. De wind is zo sterk dat het schip sneller opzij geblazen wordt. Even verderop voelen we de boot schokken. En blijken we aan de grond te zitten. Al snel zijn we weer los en gaan verder.
Op Terschelling aangekomen blijkt dat er geen plek meer is aan de kade. Er liggen 2 andere zeilklippers tussen ons en de wal. Het lukt niet goed om de boten met de doorgangen naast elkaar te leggen dus wordt er een apenkooi situatie gecreëerd om aan wal te kunnen komen. Eerst lopen we over een legplank van ons schip naar het andere schip. Daar moeten we 30 cm naar beneden stappen. Dan kunnen we wel netjes door een opening van het tweede schip naar het eerste schip bij de kade stappen. Maar als we op de kade willen stappen ligt er minstens een halve meter tussen het schip en de kade. De kapitein is niet aan boord dus besluiten de kapiteins van de andere 2 schepen dat ze met hun boot zijn boot dichter naar de kant duwen en leggen hem voor strakker vast. Alsnog is er een hoogte verschil van een halve meter en een gat 40 cm. We moeten uiteindelijk tussen twee palen door met een bolder er tussen als trap. Dan zijn we aan wal.
Ik heb mijn fotocamera en ga op pad naar het strand voor wat foto’s en een mooi uitzicht. Onderweg kom ik anderen van het schip tegen en we lopen samen verder. Na het strand bewonderd te hebben lopen we terug en gaan we nog heerlijk op een terrasje zitten. Eerder die dag werd ik meegevraagd of ik mee uitging naar de kroeg. Aangezien ik al 2 nachten niet echt goed geslapen had. Koos ik ervoor om er vroeg in te duiken. De volgende dag leverde mij dat de opmerking op. De jeugd vroeg op bed en de oudjes gaan uit?.. Ik vind het wel grapppig. Ik heb jaren 80 muziek op mijn telefoon en dit wordt al een paar dagen uitgelaten mee gezongen en gedanst. Het brengt een sfeertje van vroeger in de boot. En deze vrijgezelle “ouderen” vermaken zich prima. Ik vind het erg leuk om te zien hoe ze elkaar beter leren kennen en er stiekem toch wat vermoedens beginnen te ontstaan wie, wie interessant vindt. Mijn roommates hebben zelfs een “boer zoekt vrouw show” met zijn tweeën gemaakt over wie met wie gaat, of in wie ze geïnteresseerd zijn. Zij leveren het commentaar voor de uitzending. Tijdens de afwas worden er van die echte meezing kroegnummers gezongen, van Andre Hazes en nog wat nummers die toch echt van voor mijn tijd zijn. Maar erg leuk om te zien hoe ze uit hun dak gaat. En zij een stuk van hun jeugd herbeleven.
De volgende dag blijven we wat langer op Terschelling en keutelen we daar wat rond. Ik bezoek een braderie en beland daarna weer in het zonnetje op een terrasje. Tegen 15.00 vertrekken we naar Vlieland. We varen nog op de Waddenzee, maar ook een stukje op de Noordzee. De schipper heeft de golven onderschat en de boot begint heel erg te schommelen. Maar ik vind het geweldig en geniet met volle teugen. Alhoewel ik mijn maag wel goed in de gaten moet houden. Op Vlieland aangekomen, krijgen we de keus om daar langer te blijven de volgende dag of droog te vallen. Wij kiezen voor het laatste. Dit betekent dat we om 05.30 in de ochtend vertrekken. Ik heb besloten om in mijn bed te blijven liggen en er niet zo vroeg uit te gaan om te helpen. Tegen 06.00 word ik wakker en rol ik nog net niet mijn bed uit. De golven blijken weer hoger te zijn dan verwacht. Ik rol alle kanten op en voorkom nog net dat ik niet uit mijn 50 cm brede bed een meter naar beneden kukel. Er uitgaan en aankleden is nu geen optie weet ik. Want dan word ik misselijk als ik mij aankleed. Dus ik draai mij weer om en probeer verder te slapen. Tegen 08.30 kom ik uit bed en tegen 10 uur liggen we op een plaat en wachten we tot het water zakt. Na verloop van tijd besluit ik ondanks de kou een duik te nemen in zee. Hierdoor word ik heerlijk wakker. Tegen 15.00 varen we weer verder nu naar vaste wal, Den Oever. Er is erg slecht weer voorspeld voor de volgende dag dus dan moeten we van de Waddenzee af zijn en alleen nog het IJsselmeer oversteken.
Gisteren hebben we het laatste stuk over het IJsselmeer gevaren, veel regen en weinig zon, maar met een waanzinnig mooie lucht en waterkleur van het meer. Op mijn profiel staat een filmpje van deze heerlijke tocht. Deze week wilde ik God ontmoeten. Ik heb hem zeker kunnen zien. Maar vooral zijn krachtige kant. De kracht van wind, het water. Maar ook de mooie verlichte en donkere wolken, de stralende zon. En de duistere nacht verlicht door de sterren. Ik hoopte hem in de stilte te ontmoeten. Ik heb niet het idee dat dit gebeurt is. Toch heb ik hem in de kracht van de Natuur en zijn levens werk mogen aanschouwen. Een moeilijk te beseffen feit hoe oneindig groot en sterk hij is. Ik heb genoten van deze avontuurlijke zeilvakantie.
