Beeld en gelijkenis

Eigenlijk heb ik er bijna een hele week mee geworsteld
om bepaalde dingen te verwoorden die voor mij belangrijk zijn.
Dan verzamelde ik bepaalde gedachten maar op de een of andere manier blokkeerden die flow van gedachten elkaar.
Al een paar dagen lees ik een kostelijk boek van Beth Wiseman, "Terug naar huis", een prachtig verhaal van een vrouw op zoek naar echt geloof.
Goede literatuur opent dikwijls je hart om je vanuit je innerlijk uit te strekken naar God. Het is een Amish boek. En in deze roman wordt verwoord hoe vanuit hun levensovertuiging het niet geoorloofd is om een beeltenis van God of mensen te maken, laat staan, het maken van foto's van je geliefde.

Ik koester nog altijd een foto van mijn geliefde, die rechts boven op onze boekenkast staat. De boekenkast is twee en een halve meter hoog en ik moet m'n nek rekken om er naar te kijken. De foto is al vijftig jaar oud. De tand des tijds heeft ons niet onberoerd gelaten. Ik vind mijn vrouw nog steeds knap maar het is niet eerlijk van me om haar met de tijd van toen te vergelijken. Ik zelf ben ook niet meer die flamboyante jongeman zoals ik me vroeger graag voor wilde doen.

Enkele decennia terug bestudeerde ik met veel plezier de historie van de christelijke kerk en iemand als Lavater fascineerde me. Lavater was een oprecht toegewijde predikant en z'n grootste gave was dat hij veel wist over gelaatkunde. Door studie te maken van de beeltenis van iemands gezicht kon hij bijna feilloos de details van iemands karakter vast stellen. Het verhaal over het leven van Lavater boeide me omdat ik terug moest denken naar een keer dat ik iemands foto zag en het er op leek dat ik in een flits iemands hele leven zag.

Van Job vertelt de bijbel ons dat hij een verbond met z'n ogen sloot. Mannen gaan de fout in wanneer ze zich vergapen aan de beeltenis van een vrouw. Toen David "toevallig" de richting heen keek van de beeldschone Bathseba ruïneerde dat z'n leven. Een man die de Here vreest sluit een verbond met z'n Schepper om gedisciplineerd te leven.
Omdat de geest van Jezus intens verbonden was met die van zijn hemelse Vader kon Hij verleidingen weerstaan en kon Hij onbevangen vrouwen ontmoeten die in hun leven waren vast gelopen. Ik geloof dat Jezus in zijn menselijke gestalte een fascinerende persoonlijkheid is geweest met een geweldige uitstraling. Wanneer er in de profeten over Hem staat geschreven, dat Hij gestalte noch luister had, dat wij Hem zouden hebben begeerd, dan denk ik dat dat in relatie staat tot de laatste week van z'n leven, toen Hij onze schuld op Zich nam.

Wij versieren onze visakte en willen graag het beste van ons leven naar voren brengen. Wanneer wij op zondag naar de kerk gaan, zijn we op z'n best gekleed. Ook bij een sollicitatie bezoek doen wij onze uiterste best om er zo goed mogelijk uit te zien.
M'n vrouw en ik hebben samen de hele week in de tuin gewerkt en we beleefden daar veel plezier aan. Ze bewonderde m'n fysieke kracht toen er een grote struik gerooid moest worden. We vonden het zo leuk om het elkaar naar de zin te maken. Uiterlijke schoonheid gaat voor ons een andere inhoud krijgen. "Een vrouw die de Here vreest"; ja, die is boven alles te prijzen.