Licht in het duister

Ik vertel het verhaal van de lamp.
Het is een lamp met houten poot en verdikte randjes en grote witte kap. Een lamp uit de tijd van mijn opa. Hij stond in de etalage van de kringloop en ik fietste een paar x langs. Ik twijfelde.
Uiteindelijk besloot ik een poging te wagen en ging de winkel in. 20 euro voor een ouderwetse lamp. Teveel.
Een week later is de lamp 15 euro. Daar wil ik het wel voor wagen. Ik moet er nog aan sleutelen en verprutsen behoort tot de mogelijkheden.
De kringloopwerker doet de stekker in het stopcontact. Geen licht. Wat heb ik aan een ouderwetse lamp zonder licht? We proberen de lamp aan de loop te krijgen. Het licht blijft uit. Volgens de kringloopwerker is er een andere werker die verstand heeft van het licht. Hij komt volgende week.
De volgende week fiets ik weer langs de kringloopwinkel. De lamp doet het nog steeds niet. De medewerker met verstand van het licht is nog niet geweest. Volgende week misschien.
Maar de volgende week en de week erop: geen medewerker en geen licht.
Tsja... en hoe en waarom? Ik weet het niet, maar dan mag ik de lamp mee. Zonder licht. Zonder geld. Gewoon gratisz. Dus staat de lamp even later in mijn huis.
Ik zet hem in the spotlights van de keuken en laat mijn licht schijnen op de lamp. Het duurt een minuut of 5 en dan doettie het!!
Het licht gaat schijnen!

Meubelstukken met verhalen. Ik verzamel ze.

Voor het raam staat een zwarte stoel. Een flexibele zwarte stoel. Ooit gescoord uit een boedel met meerdere meubelstukken. Maar omdat er al een bank staat en kussens liggen en een kast en een tafel en de kamer klein is, is de stoel teveel. Ik besluit dat de stoel naar zolder gaat.
De eerste morgen in mijn nieuwe huis doe ik mijn bakje muesli in de zwarte flexibele stoel. Zoals ik in de flat mijn bakje muesli op Het Bankje deed en de lucht in staarde, zo doe ik nu mijn bakje muesli in de zwarte flexibele stoel en staar naar buiten. Naar de geraamtes van de beuken en de eiken; op zoek naar uil en vos. Ik besluit ter plekke de stoel te laten waar ie is: in de hoek van de kamer bij het raam met uitzicht op de bomen.
Daar start ik elke dag de dag. Een volle kamer? Geen punt..

Na het verhaal over de lamp en de sprong die mijn denken maakte naar de stoel, stappen we in haar auto. Ze brengt me naar het station. Het eerste bezoek, thee en verhalen.
De reis is geprint. Als ik de kopieën pak blijkt het de cursus schizofrenie te zijn. 7 pagina's van een reis door de wereld van de schizofrenie. -Een dunne jas in zwaar weer-
Buiten is het ruig en winderig. Mijn jas is funky maar niet bestemd tegen kou. -Een dunne jas in zwaar weer- De trein is koud. De wifi slecht.
Als ik mijn tas verder doorspit vind ik de liturgie van de tehuisgemeente. -Licht in het duister-
Na -Een dunne jas in zwaar weer- een mooie sprong.

Ik eet een stuk brood met liefde en passie als enige toevoeging.
Liefde en passie. Een gevoelig punt. Ik neem een hap brood, een brok geitenkaas en een slok water. Herinneringen aan ooit op de berg ergens in Griekenland. Brood met liefde, kaas, water en passie. Vandaag kruimelen brokjes brood. Ik zie de ogen van mijn medepassagier naar de vloer gaan. Een vloer met brokjes en kruimels.
Ik krijg het steeds kouder. In de vertrek-haast vergat ik handschoenen en sjaal.
Ik haal een vest uit de rugzak. Strak naast mij zit een medepassagier.
De wifi is onbereikbaar. Buiten is het donker.
De trein is vol.
Ik sla een huwelijksaanzoek af.
De conducteur maakt opmerkingen over verplicht lachen op de foto van de OV-chip

Rotterdam- centraal is inmiddels een bekend station.
Ik stap er in de boemel, tegenwoordig de sprinter.
De bestemming komt in beeld.
De neef.
De borrel.
Het funky-uitje.
De eerste dag van een happy weekend.