Wanneer de coulissen verschuiven

In onze tijd wordt de toneelkunst overwegend door professionals beoefend,
Vijftig jaar geleden kwam heel geleidelijk aan de opkomst van de televisie,
twintig jaar later gevolgd door de computer, internet en de overige moderne electronica.
Zestig jaren terug hoorden de reciteer- en toneelverenigingen tot een wijd verbreid volksvermaak. Elk dorp van een beetje betekenis had wel één of meerdere toneelclubs. En op hoogtijdagen voerde je dan gezamenlijk het ingestudeerde toneelspel op dat bestond uit drie of meerdere bedrijven.
In het eerste bedrijf had je bijvoorbeeld het decor van de woonkamer met twee, drie of vier hoofdrolspelers. Na tien minuten schuift het zware gordijn dicht. Bepaalde coulissen worden weggehaald en daarvoor komen andere terug.
En dan daarna, zeg twee minuten, gaat het gordijn weer open, verschuift het decor naar de wachtkamer van de dorpsdokter. En zo verschuift het spel door de wisseling van coulissen van het ene decor naar het andere decor.
Maanden van intensief oefenen gingen daaraan vooraf. En met gepaste trots voelde je je een hele piet wanneer je de hoofdrol wordt toebedeeld.

Wanneer de coulissen verschuiven.
Je zou het kunnen vergelijken met de opeenvolging van onze levensjaren:
de peuter- en kleuterjaren;
de schoolleeftijd;
puberteit en adolescentiejaren;
de vroege volwassenheid, respectievelijk de volwassenheid.
Mensen trouwen en krijgen kinderen. Huisje, boompje, beestje.
De middelbare leeftijd breekt aan.
In het complexe bedrijfsleven wissen de banen nogal eens.
Er volgt steeds weer een nieuw decor waarbinnen mensen inpasbaar moeten zijn. En wanneer je een beetje geluk hebt, dan hou je dat tot je 67e levensjaar vol.
Ouderen vieren hun veertigjarig huwelijksfeest en de aandacht verschuift naar kleinkinderen. Steeds blijven de coulissen verschuiven.

Twee "jonge" ouderen nemen plaats in de woonkamer. Ze hoeven niet voortdurend te praten. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat ze onderling voor de helft van hun tijd hun fysieke aanwezigheid met elkaar delen..
Kleinkinderen komen en bewonderen de foto-albums van vroeger.
M'n kleindochter van acht zegt spontaan: "Opa, wat was u vroeger een knappe man. Met zo'n man zou ik later ook wel willen trouwen!"
Gezamenlijk met je partner neem je de weekplanning door en je aktiviteiten stem je nauwkeurig op elkaar af. Steeds meer krijg je er feeling voor dat je verder gaat in gezamenlijkheid en niet in een levenshouding van ieder voor zich.

De coulissen verschuiven.
Soms maakt hartstocht plaats voor tederheid.
Je realiseert je dat je geleidelijk aan verschillende terreinen van je leven leert los te laten. Je ervaart het als een genade wanneer je kinderen je nog voluit betrekken bij hun dagelijkse leven. Opa's en oma's steken heel wat tijd om als oppas dienst te doen of met één van de kleinkinderen naar een attractiepark te gaan.

Nieuwe horizonten wenken. Steeds vaker zeg ik tegen mezelf: "Je hoeft niet alles te weten". Je gaat meer oog krijgen voor de kwaliteit van het leven dan in de resterende kwantiteit die overblijft. De coulissen verschuiven en je bent een gezegend mens, wanneer je in gezamenlijkheid aan dat proces deelneemt.