Leven zonder vijandsbeeld

Stelling: "Christenen houden er geen vijandsbeeld op na."

Het zoeken en vinden van een partner die aansluiten bij de verlangens van je hart, is wellicht één van de meest primaire doelstellingen van funky fish. Maar ook "getrouwden" nemen deel aan het gezelschap en ervaren funky fish als een boeiende sociëteit, of misschien zelfs als een society. Als geïnteresseerde en deelnemer ben ik nu al zo'n vier jaren lid en als blogger kan ik m'n ei kwijt.
M'n vrouw zit naast me en kijkt naar een zestig jaar oude film "Quo Vadis", een film vanuit de eerste decennia van het christendom. Wanneer de beelden te heftig dreigen te worden, vlucht ik naar m'n lap-top en na twee minuten wachten zit ik achter het "veilige" wereldje van funky fish, een vredige wereld waar alle neuzen dezelfde kant uitwijzen.

Tijdens onze recente vakantie las ik het boeiende boek van Geert Mak
"In Europa". Elfhonderd bladzijden waarin hij heel boeiend verteld hoe de laatste honderd jaren enkele honderden miljoenen soldaten en burgers geslachtofferd werden tijdens twee wereldoorlogen en de overige burgeroorlogen.
Een week geleden publiceerde Jaap78 een blog: "Religie: duizend bommen en granaten". Hier gaat Jaap diepgaand in op de vraag naar het waarom van al die oorlogen en ellende. Eén ding is voor mij absoluut zeker dat een christen in geen enkel opzicht met een vijandsbeeld kan leven.

Volgens Wikipedia zijn er naar schatting sinds de oprichting van de Kerk zo'n 70 miljoen belijders omgebracht terwille van hun geloof waarvan zo'n 65 procent in de twintigste eeuw.

Gedurende een groot deel van m'n leven ben ik gefascineerd door de Quakers, een christelijke beweging uit de zeventiende eeuw, die haar ontstaansgeschiedenis ontleent aan haar stichter George Fox. Jan de Hartog heeft een boeiende roman-cyclus over hen geschreven.
In "De geschiedenis van het christendom" onder redactie van Jonathan Hill, lees ik over Fox: "Hij geloofde dat elk individu directe toegang had tot God; er stak zelfs iets van God in iedereen. ...... Hun overtuigingen waren niet alleen in strijd met die van de Anglicaanse Kerk, maar ook met de geaccepteerde maatschappelijke orde."
In beginsel zijn alle Quakers pacifistisch.

M'n vrouw kookt; haar man doet de afwas.
Tijdens de afwas overdacht ik Christus' bede aan het kruis ten aanzien van de soldaten die Hem aan de schandpaal nagelden: "Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen".
Wanneer Petrus zijn meester wil verdedigen en Malchus het oor afslaat, vermaant Jezus hem: "Breng uw zwaard weer op zijn plaats, want allen die naar het zwaard grijpen zullen door het zwaard vergaan."
Eén van de kernpunten van Jezus' onderricht hield in, dat Hij z'n volgelingen op
roept hun vervolgers de andere wang toe te keren wanneer ze geslagen worden.

Wanneer m'n kinderen vroeger lastig werden gevallen door Marokkaanse jongeren, hield ik er ook zo m'n eigen onderbuik-gevoelens op na.
Het heeft er de schijn van dat heel Noord Korea ontaardt in één immens groot concentratiekamp. Christenen worden voor het minste of geringste geëxecuteerd en blijven verstoken van elke vorm van gerechtigheid. Hun staatshoofd wordt vereerd als een godheid.
Wat het nieuws de laatste dagen domineert: de afluisterschandalen van de VS;
1984 van George Orwell herleeft. De big brother maatschappij blijkt een reëlere
werkelijkheid als vroeger werd aangenomen.

En hoe zit het met m'n eigen hart? Hoe gaan we om met "het kleine kwaad" waar het de ander betreft? Kun je spreken van een "vreedzame co-existentie" in het klein? Waar liggen de grenzen van onze verdraagzaamheid?
Het wordt voor eenzame individuen, voor een man en een vrouw, steeds moeilijker tezamen een verbond voor het leven aan te gaan.
Kan ik mezelf vrij maken van het ideaal-beeld aan welke voorwaarden m'n toekomstige partner moet voldoen? Is dat reëel?
Op grond van welke waarden en normen, op grond van welk godsbeeld kunnen we in gezamenlijkheid een verbond voor het leven aangaan?
Het nieuw testamentisch gebod luidt: "Verdraagt elkander en vergeeft elkander".
God Zelf zal door zijn Geest ons moeten helpen dat wij een oprechte intentie hebben onze partner in spe te dienen en lief te hebben. En vervolgens houden we evengoed rekening met onze eigen verlangens en behoeften. Alleen God Zelf kan vanuit zijn ondoorgrondelijke wijsheid mensen samen brengen die beantwoorden aan deze roeping.