Trouwerrij

Feest is de keet.
Mijn nichtje en haar vriend, ze zijn getrouwd.
Wij mochten er zijn, het hele gezin, elf mensen en twee aanhang.
Zo super.
Samen naar de kerkdienst.
Een kerkdienst waar ze allemaal waren, ook al zo bijzonder.
Allemaal twee Vaders in de hemel.
Een feest waarin verdriet ruimte kreeg door de invulling die het bruidspaar er aan durfde te geven.
Al voor dat het benoemd werd voelden mijn kinderen al, zo kan ik het nooit invullen, mijn pappa kan mij niet aan de bruidegom geven.
Zo dicht zijn verdriet en feest aan elkaar verbonden..
Ook de bruidegom kent het verlies, hij verloor ook zijn vader.
Hij voelde mee, met ons, ook mijn nichtje die zo mooi was, liet haar innerlijke schoonheid nog veel meer zien in alles wat ze geregeld had met haar geliefde.
Feest is het, vooral feest, en zij lieten iedereen zien dat ieder feest voor mensen die verloren hebben, de emotie van verliezen raakt.
Zij lieten blijken dat feest voor een ieder die in gebrokenheid leeft altijd die pijn van gebrokenheid raakt.
Zij lieten iedereen voelen dat zij die nog geen levenspartner hebben de leegte ineens weer bewust worden.
Die ruimte hun invulling tijdens de dienst vaan woord en gebed maakte het feest groots.
Zij maakte het feest met waarde volle vreugde, en ik danste de hele avond, want ik leef.
Dankbaar voor alles wat er is.