Een weerzien van Anne

We hadden er een paar maanden naar toe geleefd: de In de Ruimte-reünie van oud-studenten, werkers en docenten uit de periode 1971-1983. Gisteren, zaterdag 25 mei, was het dan zo ver. Een feestelijke ontvangst in de Julianakerk viel ons te beurt. De evangelische gemeenschap In de Ruimte vanuit die tijd werd bekend door een landelijk kinderwerk, de krachtige groei van een evangelische gemeente en de oprichting van een Vormingscentrum annex bijbelschool. Als jong echtpaar waren m'n vrouw en ik daar met hart en ziel bij betrokken.
En dan, zo'n vijfendertig jaar later, zie je weer vele bekende gezichten.
Handen schudden, huggen, herinneringen ophalen. Gebak en koffie stonden klaar.... een drukte van jewelste. De dag werd opgedeeld in een afwisselend programma.
In de loop van de ochtend sprak iemand me aan: "Anne van der Bijl wil je ontmoeten". En even later schoot een andere zuster me ook al aan: "Anne van der Bijl wil je ontmoeten". De ontmoeting duurde enkele seconden. Tijdens ons leven hadden we elkaar een paar keer ontmoet. Dezelfde broeder werd in de kerkzaal ook al uitgenodigd om een gebed voor de lunch uit te spreken. Zo gaat dat met bekende persoonlijkheden. Een dag vol ontroering viel ons ten deel. Afgestudeerde studenten waren de hele wereld doorgereisd om het aloude evangelie van Jezus Christus te brengen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Twintig jaar later in de tijd: mei 2033.
Ik woonde nog steeds in hetzelfde huis, midden in het land.
De wereld was inmiddels ingrijpend veranderd. Van tien miljard inwoners was de bevolking gedecimeerd tot de helft. Verwoestende oorlogen, aardbevingen, catastrofes hadden plaatsgevonden. Ik had ze alle overleefd.
Echter...... met grote energie vonden de herstelwerkzaamheden plaats.
Waar niemand meer op gerekend had, was Jezus Christus naar deze planeet teruggekeerd, en wel op de Olijfberg nabij Jeruzalem, die tijdens dit glorierijke gebeuren in tweeën was gesplitst. De Koning was teruggekomen om de oude gekwelde planeet weer in bezit te nemen en te herstellen.
Inmiddels was ik eenennegentig jaar, oud en stram van lijf en leden, maar..... de verwachting naar de Koning, die z'n komst had voorzegd, was nooit weggeëbt. Op die ochtend in mei 2033 stopte een glanzende auto in de straat voor m'n huis. De chauffeur bleef in de auto zitten en een voornaam gekleed iemand belde aan. Ik had de man nooit ontmoet. Zijn ogen bleven in de mijne rusten terwijl hij sprak: "De Koning wil je ontmoeten. Je gaat met mij en ik begeleid je in het vliegtuig naar Jeruzalem. Je hebt een uur de tijd om je koffer te pakken".
Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo opgewonden had gevoeld.
DE KONING WILDE ME ONTMOETEN........

De oude gehavende stad was vol feestgedruis. Immers de koning was teruggekeerd. Toen ik de feestzaal van het paleis van de Koning binnenkwam, zag ik plots honderden vrienden die ik gedurende m'n lange leven had leren kennen. Ik wilde ze bijna allemaal tegelijk de handen schudden.
Hogerop in de feestzaal zag ik Hem staan, en..... tegelijkertijd onderging ik een ontzagwekkende matamorfose. M'n oude kloffie uit herkende ik mezelf amper in een deftig voornaam wit linnen kleed. En passant keek ik in een van de vele spiegels. M'n lijf voelde aan als van iemand in de kracht van z'n leven.
Inmiddels was ik op enkele meters de Koning genaderd. En in dat ene moment, wist ik het: "de Koning had op me gerekend en naar me uitgezien".
Snikkend viel ik Hem in de armen terwijl alle tijden zich samen balden tot dat ene moment. Mijn ogen hadden Zijn heerlijkheid aanschouwd.