Rituelen bij het naar bed gaan

Een doorsnee doordeweekse dag.
Bij het naar bed gaan 's avonds
neem ik nog gauw even twee boeken mee
om het laatste kwartier voor 't slapen gaan
lezend door te brengen.

Na het lezen van twee bladzijden realiseer ik me: Kom nog even tot jezelf!
Met m'n rug tegen het kussen bid ik een woordloos gebed
en overdenk de verschillende ontmoetingen met mensen tijdens de dag.
Ik betrek God er in;
doe nog gauw even een voorbede voor één van m'n kinderen
en geleidelijk aan realiseer ik me dat Hij deel uit maakt van m'n leven.
Ik ben geschapen tot een relatie
en die relatie betekent meer voor me dan alleen maar een prettig gevoel.
Ik ben me ook niet bewust van de aanwezigheid van een "denkbeeldig" iemand.
Hij is héél echt en wil aangesproken worden met "Vader", of "Here Jezus".

Eenzaamheid is m'n diepste angst.
En ik verwonder me over de vreugde van het weten
dat Hij deel uit maakt van m'n leven.
Dertig jaar geleden bestudeerde ik een handboek over het bidden,
bezield met de vroomste voornemens.
Nu neem ik genoegen met korte gebeden, samen met m'n vrouw, of,
wanneer ik op m'n fiets zit, in m'n eentje.
Maar meestal zijn het, als het ware, woordloze gebeden.
Tijdens menig uur, wanneer 's nachts de slaap niet wil vlotten,
schuif ik mijn gedachten Zijn richting toe
en dan kan ik heel erg blij worden dat Hij aandacht schenkt aan m'n verborgen
verlangens. De Heer zij geloofd en geprezen !!