Ik leer liederen over de hemel

'k Heb gehoord van een stad boven wolken
boven aardse benevelde landen.
'k Heb gehoord van de zonlichte stranden
en ook eens is daar boven mijn thuis.
Hallelujah moet mijn ziele zingen.
Hallelujah, ik reis naar die stad toe.
Ook al is hier mijn weg soms vermoeiend.
Maar het gaat naat omhoog en naar huis.

'k Heb gehoord van een stad zonder tranen
zonder nood, zonder angst, zonder strijden.
Waar ik nooit meer van ziekte zal lijden,
en ik weet dat ik eens daar zal zijn.
Hallelujah, daar juichen wij allen.
Hallelujah en twijfel verdwijnt daar.
Daar ik nooit meer zal struik'len of vallen.
Ik ben thuis, ik ben thuis bij mijn Heer.

'k Heb gehoord van de sneeuwwit gewaden
en van gouden, ja schit'rende kronen.
'k Heb gehoord Gods geslacht zal daar wonen.
En ook eens is mijn wens daar te zijn.
Hallelujah, 't doet mijn geest verlangen.
'k Hoor gezangen van hemelse vreugde.
Dit onttrekt mij van al aardse banden.
En ook eens is mijn wens daar te zijn.

(te vinden op You tube)

Sinds kort ben ik koorleider in een zorginstelling in onze woonplaats.
De eerste en derde vrijdagmorgen komen we bij elkaar om te zingen.
Hoewel ik geen noot kan lezen, geniet ik toch het voorrecht
dit "ambt" te mogen vervullen.
Vorig najaar fluisterde Gods Geest in m'n hart: "Joh, begin onder de
mensen daar met een koortje". Na enige aarzeling zwengelde ik dit
aan bij het hoofd van de aktiviteiten-begeleiding en met enthousiasme
werd dit aangenomen.
Ik aan het telefoneren om een goede organist te vinden.
En zo waar, dat lukte vrij vlot.
Zo'n zes weken geleden zijn we begonnen.
En nu zingen we liederen van de Hoop, liederen over de hemel,
Veilig in Jezus' armen,
Ik zie een Poort wijd open staan,
Elk uur, elk ogenblik kom ik tot U........
En ik voel me dankbaar als een klein kind, wanneer ik op vrijdagmorgen
door het grote gebouw ren om er zorg voor te dragen, dat m'n koorleden
van allerhande etages op tijd in de kapel komen.
Want we gaan zingen, ter ere van God en tot opbouw van ons
persoonlijk geestelijk leven.
Voor velen van de koorleden zal het niet zo lang meer duren
dat het geloven overgaat in aanschouwen.
En op een bescheiden wijze mag ik daar een steentje aan bijdragen.
Ik ervaar mezelf als een rijk gezegend mens.