Kom dicht bij je innerlijke kern

Kom dicht bij je meest innerlijke kern.
Dat is een uitdaging waar je elke dag weer mee te maken hebt.
Hoe die innerlijke kern er nou precies uit ziet,
dat is voor ieder individu een heel persoonlijke zaak.
Belangrijk is het om te weten, dat jij de enige bent
die dat leven kan vervullen, het leven dat jou is toevertrouwd.
De opdracht die jij in jouw leven vervult
doe je altijd in samenhang met anderen:
vrienden, broers, zussen, kollegaas, je man of je vrouw.
Onze maatschappij loopt stuk in haar hang naar individualisme.
de drang om uit te blinken ten koste van anderen.

Talenten die jou zijn toevertrouwd, hebben te maken met je Schepper.
Wanneer ik bij mijzelf de neiging bespeur deze relatie los te koppelen,
dan is het niet denkbeeldig dat ik terecht kom in de gevaren-zône om
mijzelf in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen.
Vroeg of laat gaan zulke mensen vervelen.
Het ontbreekt je aan ootmoed.
Interesse naar anderen wordt geveinsd
om zelf meer in de schijnwerpers te komen.
Het is niet nodig om voortdurend stil te staan bij de vrees
of jij je daar schuldig aan maakt.
Blijf gewoon jezelf en houd veel van de mensen om je heen.
Wees ontvankelijk voor de kritiek van anderen.
Wellicht heb je dat nodig om je innerlijke evenwicht te bewaren.

Om het meer persoonlijk te maken.
Zes jaar geleden was ik nog eigenaar van een boekhandel,
een job die ik gedurende dertig jaren met heel veel plezier beoefende.
Ik had nooit kunnen vermoeden, dat ik, nadat ik m'n bedrijf verkocht,
dit zo zou kunnen missen.
Het heeft dan ook een paar jaar geduurd
dat ik weer thuis kwam bij m'n innerlijke kern.
M'n aangeboren neiging om belangstelling te hebben
voor de mensen om me heen, cultiveerde ik.
Nu, zes jaren later, ben ik betrokken bij wel vijf soorten vrijwilligerswerk.
Het is nog maar zelden dat ik met heimwee terug denk
aan m'n oude job van vroeger.
Vandaag ben ik gestart als koorleider bij een nieuw op te richten zangkoor
van tachtig-plussers met behulp van een vriendelijke organist.
Hoewel ik m'n best deed om dat niet te laten blijken,
was ik bloed nerveus.
En..... het lukte.
Gedurende een uur lang zongen de mensen uit volle borst
en het lukte me, om de bezieling die ik zelf in me mee droeg
aan hen over te dragen.
Aan het eind van de ochtend fietste ik met een heel voldaan gevoel
van de zorginstelling, richting mijn huis.
Jehovah-Jireh, de Here zal voorzien.
Wat is het boeiend om in jouw diepste kern met je Schepper
verbonden te blijven.