Wanneer de coulissen verschuiven

's Ochtends vijf uur.
Ik begin wakker te worden en m'n gedachten
vinden rust bij een bijbeltekst: "Ik tel mijn leven niet
en acht het niet kostbaar voor mezelf....."
Ik betrek het op mijn eigen leven.
Dat wil ik ook.
Vervolgens sta ik stil bij Paulus' verlangen om
"met Christus te zijn".
Opnieuw kruip ik in de woorden van de bijbel.
Het fenomeen van Gods woorden heeft me gedurende
meer dan vijfenvijftig jaren gefascineerd.
Vanuit een aktieve loopbaan doe ik nu allerlei soorten
van vrijwilligerswerk binnen de ouderenzorg.
Bijna dagelijks ontmoet ik negentig-jarigen
en tijdens m'n wekelijkse bezoeken aan een hospice
raak ik vertrouwd met de dood.
Ik ben intens dankbaar wanneer ik de rijkdom van het evangelie
met de mensen mag delen..
Op het moment krijg ik alle ruimte om een zangkoor op te richten.
Samen met een organist gaan we er straks voor.
Vanaf m'n heel prille jeugd herinner ik me de vreugde
die m'n moeder beleefde aan het zingen van christelijke liederen.
En nu word ik zelf straks - op m'n 70e - nog koorleider
temidden van m'n lieve oudjes met wie ik me zeer verwant voel.
Inderdaad, de coulissen verschuiven.
"Ik zie een poort wijd openstaan.....