Een kast met "oude lijken"......

Heb je wel eens gehoord van "de kast met oude lijken"?
Nee?
Nou, dan ben je gelukkig te prijzen.
Sla deze column dan maar vlug over, want, voordat je er erg in hebt,
heb je de deur van die kast geopend.

Een penetrante doordringende geur walmt je tegemoet.
Nieuwsgierig geworden loop je weer terug naar de kelderruimte
waar je net vandaan kwam.
De kelderruimte staat in verbinding met de kruipruimte
die onder het hele huis doorloopt.
Vreemd...... die geur is er nog steeds.
Een paar minuten geleden had je nog niets waargenomen.

Een luik met een ijzeren ring erin
geeft toegang tot de kruipruimte onder jouw huis.
Dat is wel het laatste waar je zin in hebt om dat luik open te trekken.
Onwillekeurig denk je in een flits terug aan een lijk dat gevonden werd
in een onbewoond souterrain, ergens in Wassenaar.
Gek toch, dat je fantasie zo maar met je op de loop gaat.
Die vreemde geur is er nog steeds, zij het wat minder.

Je zult toch geboren zijn, met zo'n gevoelige neus, zoals jij die hebt.
Soms neem je dingen waar die kant noch wal raken.
Een andere keer had je je het alleen maar ingebeeld
en dan spookt het nog een tijdje in jouw hoofd.
Je snuift nog een keer diep met je neus.
Niets aan de hand.
Opgelucht haal je adem.

Je denkt even aan die tijd, lang geleden,
toen jouw grote broers jou bang maakten voor het spook 'Kella",
die zich onder de kelderrtrap verstopt had..
Soms ging je expres de kelder in om te kijken of ze misschien gelijk hadden.
Wat was je toch ook altijd gevoelig voor alle mogelijke sferen
en geuren en indrukken en fantasieën.
Wat haalde je je toch steeds in je hoofd
over wezens op bezemstelen met priemende vingers die naar jou wezen.

De kelderruimte duw je met een smak achter je dicht.
Niks, vieze geur.....
Zat het nou alleen in m'n hoofd?
Ik had het toch ècht waargenomen.
Hallucinaties?

Wat is de geest van de mens toch een vreemd ding
dat je soms dingen waar neemt, die er niet zijn.
Je kunt het niet laten om voor alle zekerheid
toch nog even die kelderdeur opnieuw te openen
voor het geval het tòch waar is geweest.
Stel toch eens voor: een kast met oude lijken?
En een stank dat het geeft......

Stom van me, om me toch te laten verleiden,
zo'n gekke column uit te lezen.
Wat een mens zich toch soms ook allemaal kan verbeelden.