Estland of Oman?

Over het algemeen geldt dat schaarste zaken kostbaarder maakt. Zelfs als iets op zichzelf niet zo bijzonder is, staan bij beperkte beschikbaarheid mensen ervoor in de rij. Een supermarktketen kan willekeurig poppetjes, plaatjes of iets anders bij de boodschappen weggeven en ik moet me met mijn boodschappen een weg banen door massa’s kinderen voor de ingang.

Als je dat principe toepast op mannen en vrouwen lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Nederland telt 98 mannen per 100 vrouwen. Nog geen Estland met 0,84 man per vrouw, maar toch genoeg om geen ruzie met elkaar te hoeven maken op de datingmarkt. Kijkend op de startpagina van Funky Fish zijn de cijfers zelfs nog beter: op het moment dat ik dit stuk ging schrijven stonden 11274 mannen ingeschreven en 13300 vrouwen. Afgerond maakt dat 0,85 man per vrouw, zodat elke man hier zich bijna in Estland zou moeten kunnen wanen.

Maar het spijt me het te moeten zeggen, mannen kunnen niet met deze luxe omgaan. Met z’n allen storten we ons ’s ochtend, ’s middags en ’s avonds in de viswateren. Met ons allen verdringen we ons op profielen en dingen daar naar de gunsten van de virtuele Julia’s. Op hetzelfde moment dat ik de man- en vrouwtotalen noteerde waren er 199 vrijgezelle vrouwen online tegenover 244 single mannen. Die getallen leveren een verhouding van 1,22 mannen voor elke vrouw op. Ineens blijkt Funky Fish niet het equivalent van Estland, maar iets halverwege Saoedi-Arabië en Oman te zijn…

In de economie wordt ervan uitgegaan (of gehoopt) dat een 'onzichtbare hand’ zorgt dat door de handelingen van individuen die allemaal hun eigenbelang nastreven ook het gemeenschappelijk belang wordt gediend. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de gretigheid van het manvolk het overschot aan vrouwvolk compenseert en dus een goed voorbeeld is van het succes van de vrijemarkteconomie.

Ik heb inmiddels wel genoeg van de onzichtbare hand van de markt op mijn schouder. Wil je als gemiddelde man hier nog iets bereiken, moeten harde maatregelen worden getroffen. Om de discussie op gang te brengen, doe ik alvast een paar voorstellen:

- Staken: Als de mannen allemaal samenwerken en lang genoeg offline blijven, worden de vrouwen vanzelf in beweging gebracht.
- Faunabeheer: als op de Veluwe wilde zwijnen te veel zijn, wordt daar toch ook iets aan gedaan? Zoals gewoonlijk staan tussen droom en daad wetten in de weg en praktische bezwaren, zodat wat accounts opheffen waarschijnlijk het hoogst haalbare is.
- Reclame: als het feit dat het hier zwart ziet van de mannen in een paar vrouwenbladen uitlekt, herstelt de ontstane toestroom op den duur de balans weer.

Tot er weer evenwicht is, zijn vrouwen dus kostbaar en zit er niets anders op dan er zuinig op te zijn…

(Met dank aan GeographyIQ voor het cijfermateriaal)