Laat het verleden nou maar rusten

Soms..... moet je er echt een streep onder zetten.
Het is toch nooit genoeg.
Flarden van heel vroeger spoken steeds weer door je geest.
Net, of er steeds weer oude lijken uit de kast komen rollen.
De achtervolger die je op de hielen zit,
weet je steeds weer op de een of andere manier klem te rijden.
Het is net of de duvel er mee speelt.

Soms heeft het er de schijn van dat je in zwaar weer terecht komt
en jouw levensscheepje op de rotsen dreigt stuk te slaan.
Je hebt het in je om de Bootsman te herkennen.
Bij zwaar weer is Hij bereid het roer over te nemen.
Dan fluister je: Jezus, red me!
Jezus, red me!

Er is een helper, groot van kracht.
Hij komt jouw kant op.
Alle muizenissen neemt Hij van je af.
Met zijn machtswoord spreekt Hij tot de golven:
"Zwijg, wees stil".
Je hebt 's Vaders Zoon aan boord
en veilig strand voor 't oog.

Nu het rumoer van de golven tot bedaren is gebracht,
wordt het wonderlijk stil om je heen.
De vleermuizen uit het verleden,
die je als een horde vampiers achtervolgden,
ze zijn weg, nergens meer te bekennen.

De lucht die je inademt, is o zo rein.
Je bevind je in de nabijheid van de Allerhoogste.
Hij legt zijn rechterhand op jou.
Het begrijpen is te wonderlijk voor je;
te verheven, daar kom je niet bij.
De liefelijkheid van die Ene omgeeft je.
Vaders Zoon heb je aan boord
en veilig strand voor 't oog.



't Scheepke onder Jezus' hoede
met zijn kruisvlag hoog in top,
neemt als arke der verlossing
allen, die in nood zijn, op.
Al staat de zee ook hol en hoog
en zweept de storm ons voort.
Wij hebben 's Vaders Zoon aan boord
en veilig strand voor 't oog.

tekst: Joh. de Heer