Een groot wonder was daar....

Het waren wrange tijden. Het land was niet meer van ons. We hielden ons vast aan ons geloof, maar dat geloof werd niet gerespecteerd. En daar, om dat hard te maken werd onze heiligheid ontwijd.

Wat doe je als je wordt onderdrukt? Trek je dan ten strijde? Geef je op en laat je je geloof varen? Laat je je eigen identiteit afnemen en word je gelijk aan elk ander? Hoe je reageert laat zien hoe serieus je je geloof neemt.

Daarom vieren wij nog altijd het feest van lichtjes. Het feest waarin de herinwijding van de Tempel wordt herinnerd. Waarin we vieren dat afgoderij werd weggedaan en onze waarden werden hersteld. Maar wat we vooral vieren is dat we kiezen om ons toe te wijden, en als symbool daarvan steken we de lichtjes aan.

Aldus de Joodse dame.

-------

Chanoeka, het is een Joods feest. Eergisteren is het begonnen en het duurt 8 dagen. 8 dagen, want zo lang duurde het wonder van de olie. Er was maar olie voor één dag, maar de Menora brandde 8 dagen, even lang als bij de inwijdingsfeesten van de Tempel. Dit jaar "grappig" genoeg een overlap met de kerstdagen. En dat zette mij aan het denken.

Want met het vieren van dit feest wordt ook de verwachting van de Messiaanse belofte overdacht. In de donkerste maand van het jaar branden ze de lichtjes van verwachting. Ook voor het kerstfeest worden lichtjes aangestoken, in verwachting van de terugkeer van het licht. (En ik wil daarbij even niet ingaan op de mogelijk heidense oorsprong). Tijdens de advent elke zondag een kaarsje meer, in verwachting van het Licht, en dan, horen we in zovele kerstvertellingen, ladingen licht in de nacht dat de Messias (Christus) wordt geboren.

Mijn persoonlijke toewijding laat wat te wensen over. Kaarsjes aansteken is vaak voor mij niet meer dan een mooi ritueel en ik neem zo vaak de wetenschap van God die mens werd voor lief. Het is een beetje alsof mijn Tempel verontreinigd wordt met de gelijk willen zijn aan de wereld om me heen, de waarde van mijn recht om anders te zijn is wat vervlakt.

Dus misschien is het ook wel tijd om mijn waarden te herstellen. Niet van de religieuze handelingen en het volgen van de regeltjes. Maar van mijn persoonlijke toewijding aan mijn Messias. Zodat een wonder gebeurt en mijn olie niet opraakt. Zodat ik op mijn beurt mijn licht mag laten schijnen.