Het afscheid.

Samen zongen we
Samen baden we
Tot het tijd was om te gaan
Terwijl je mijn hand vast hield nog een laatste blik
Jou ogen, zo verliefd, zo vol liefde
Het licht doofde in je ogen

Door mijn verdriet heen voelde ik Zijn armen om mij heen.
Heel even keek ik in zijn ogen toen hij haar thuis haalde

In zijn ogen zag ik het, heel kort, heel duidelijk
Een licht, helder als nooit daarvoor.
Al onze moeiten, hoe hij ze ziet
Ons worstelen, alles wat tussen ons stond

de pijn
de twijfel
de koppigheid.
het gelijk/het ongelijk
de ruzies

Nutteloos, zo onbelangrijk, niets.

Alles wat onze liefde ooit bedekte was weg
gedoofd, als het licht in je ogen
Wat bleef was liefde, wit helder, stralend als nooit daarvoor.