Funkydates deel 1 t/m5

om is wat te oefenen zal ik is kijken of ik een beetje verhalen kan schrijven lol dit is mijn 1ste try out voor een soort van roman (fictief dus)

Er liep een koude rilling langs haar rug. De wind was koud en venijnig, eindelijk zag ze in de verte het strandcafeetje verschijnen. Ze sloeg haar armen beschermend om zich heen en versnelde haar pas. Gelukkig hij was open. Ze duwde de deur open en liep snel naar de barman. "Heyy Miss Destiny wat leuk dat je me weer eens met een bezoekje komt vereren". Hij zag haar wit bleke gezichtje en bijna blauwe lippen van de kou, en verzachtte zijn stem toen hij zei " Ik zal gauw de haard aansteken dan kun je beetje bijwarmen". Dat gezegt hebbende liep hij vlug naar de haard , gooide wat houtblokken erin en stak de haard aan. Vlug haalde hij een warme deken en sloeg die om haar koude kleine schouders heen. Hij moest moeite doen haar niet in zijn stevige armen te nemen en haar te zoenen. Wat zag ze er klein en teer en hulpeloos uit. Waarom kwam ze nu na maanden geen contact plotseling langs, en dat nog wel op kerstmiddag. Had ze geen familie om naar toe te gaan? En waarom was ze zo verkleumd bij hem aangekomen? Welliswaar vroor het dat het kraakte , maar zij had toch een auto? Waarom was ze niet gewoon naar de parkeerplaats gegaan? Langzaam drong tot hem door dat er wel is wat aan de hand kon wezen. "mag ik mischien een beker warme chocolademelk" . In gedachten verzonken had hij totaal geen notie van haar vraag en bleef starend vooruit kijken. Haar stem verheffende vroeg ze nogmaals "mag ik een beker warme chocolademelk" . Ja ja tuurlijk mijn liefste mompelde hij. Waarop zij antwoorde "wat zei je precies Luke? "oh uh niets , ik zal het voor je maken".
Zacht bibberend liet hij haar achter zichzelf voor de kop slaand dat hij nou uitgerekent DAT tegen haar had gezegt.
Wat zal dit nu allemaal teweeg gaan brengen vroeg hij zich verzuchtend af .

Destiny ging wat dichter bij de haard zitten en keek naar de vlammen .Ze stak haar handen uit en warmde ze aan de warmte van het vuur. Ze vroeg zich af waarom Luke dat had gezegt. Zij had wel net gedaan alsof ze het niet verstaan had , maar kon het gewoon niet geloven. Luke mompelde ondertussen in de keuken tot zichzelf. "Man, waar ben je mee bezig , wat heb je nou weer gezegt" "Ik hoop maar dat ze niet denkt dat ik nu achter haar aanzit " Hij schonk de chocolademelk in een grote beker en liep zachtjes terug naar de bar. Daar zat ze ,haar handen naar voren naar de haard toe, haar mooie lange bruine haar hing als slierten om haar mooie gezichtje. Ze zag er verdrietig uit. Hij onderdrukte het warme gevoel dat hij kreeg in zijn binnenste als hij naar haar keek. En liep snel naar haar toe . "Kijk eens aan miss Destiny , je warme chocolademelk, wil je mischien nog iets te eten erbij? "
Destiny dacht bedachtzaam wat ze zou antwoorden.Zou ze vragen om een spaggetyschotel? Ze had wel erge trek, maar zou wel betekenen dat ze nog langer in zijn aanwezigheid moest verkeren. Haar honger won het echter van haar gevoel. Ze had geen kracht en energie meer zich te verzetten, en met een zacht en beverig stemmetje stamelde ze " uh ja graag, ik lust eigenlijk wel een spaggetyschotel." Luke antwoordde met een kort "Komt eraan!!!" en vluchtte snel de keuken weer in . Gelukkig had zijn chefkok net die ochtend nog extra inkopen gedaan.
Hij was net bezig de spaggeti in de pan te doen toen hij een welbekende vrouwelijke stem hoorde roepen "Lukeee lieveling ben je in de keuken Snel liep hij naar de bar , maar het was al te laat.... daar stonden ze tegenover elkaar. Destiny staarde met betraande ogen en vol ongeloof naar die vrouw die Luke lieveling had genoemd, ze griste haar tas van de stoel en liep zo snel mogenlijk het strandcafe uit , ze moest weg hier, weg van die vrouw , weg van Luke , weg uit deze omgeving. Luke rende haar echter achterna, Destinyyyy , Dessss blijf staan alsjeblieft. Maar het was als aan dovenmansoren gezegt . Hij zag haar steeds kleiner worden en kleiner tot ze een stipje in de verte was geworden. Luke bleef machteloos en verdrietig achter. Zou hij haar ooit nog terugzien?...

Destiny liep door het ruwe zware zand en hoopte maar dat ze die creep niet meer tegen zou komen en ze veilig bij haar auto zou belanden.Ze liep helemaal langs de zijkant zodat ze niet zou opvallen. Ze had namelijk diezelfde ochtend een date gehad met een man. Het was in het begin gezellig en de man deed zich voor als een gentleman, totdat Destiny zei dat ze er vandoor ging. Zijn gelaat was verandert in donkerte, zijn ogen hadden een gevaarlijke glans en hij straalde pure haat uit, hij bedreigde haar met de woorden : "als jij niet hier blijft meisje dan zul jij is wat mee gaan maken " . Waarop Destiny snel opstond en weg was gerend tot ze uit zicht was van de man.
Nu uren later liep ze dan eenzaam en alleen nog nasnikkend van alle emoties van de dag tot dusver. Ze kwam in de buurt van de parkeerplaats van haar auto . Ze keek aandachtig en angstig rond of ze die vreselijke man zag.
Maar het was verlaten en stil. Snel rende ze naar haar auto, stapte in , starte de auto en reed snel richting haar woonplaats en huis. Luke ondertussen maakte zich ernstig zorgen over Destiny. Waarom was ze zo van streek aangekomen, en had ze dat hele eind gelopen en was ze zo verkleumd geweest? En waarom had ze tranen in haar ogen gehad toen ze zijn vriendin had gezien? Had ze dan toch ooit wat voor hem gevoeld? Hij had geen zin en fut meer om de zaak open te houden en sloot het af . Tegen zijn vriendin zei hij dat hij zich niet zo lekkr voelde en naar huis ging en alleen op bed wou gaan liggen. Thuis aangekomen echter ging hij haastig op zoek naar het telefoonnummer van Destiny. Hij vond het in een oud telefoonboekje en belde snel het nummer, de telefoon ging over ..... zou ze opnemen?

Destiny was net op de bank geploft en hoorde haar telefoon overgaan. Ook dat nog verzuchtte ze, "ik heb nu werkelijk geen zin iemand te spreken, mompelde ze in zichzelf". Ze nam niet op. Ondertussen zat Luke er verslagen bij , ze nam niet op, zou alles wel goed gaan? Ze leek zo van streek te zijn geweest.
Met zijn beverige en klamme handen van de zenuwen toetste hij nogmaals haar nummer in . De telefoon ging over..... "Ja , wat moet je nou hoorde hij een intussen zwaar geiriteerde Destiny roepen " Ja uh, het spijt me als ik je mogenlijk stoor maar je leek zo van streek te zijn dus ik wilde even weten of alles wel goed gaat. "Daar je zelf al aangeeft dat je me van streek vond overkomen heb je volgens mij je antwoord al , moet je niet bij je vriendin zijn ? zo met de kerst, beet ze hem kattig toe.

Nee , ik wil geen kerst vieren met haar terwijl..... terwijl.... , hij bleef haken in de zin omdat hij hem niet af durfde te maken. Wat kon hij zeggen? Omdat hij zo van zijn stuk gebracht was om haar weer te zien? Als hij dat zou zeggen zou ze gelijk de telefoon neergooien.

Destiny darentegen nam daar geen genoegen mee en vroeg "Nouuu terwijl wat? Ja uhhh terwijl ik me niet zo lekker voel.... dan zit ik haar maar in de weg. "moet je dan niet in je bed liggen als je zo ziek ben dat je geen kerst meer kan vieren? Nou , ik wilde eerst even met jou praten. Haha lachte ze sarcastisch, maar ik niet met jou , dus bij deze hang ik nu op .... Beduusd riep Luke in de telefoon , Hallo , Halloooo, Des ben je er nog , maar alles wat hij terug kreeg was de stilte.

Destiny zuchtte en ging naar bed , ze was het zat voor die dag , eerst die enge man, daarna die vriendin van Luke , en dan dat telefoontje nog .

Het werd een lange nacht.... Destiny bleef onrustig woelen en zakte telkens weg in onrustige dromen.
Luke kon de slaap niet vatten en bleef de hele nacht op kijkend naar de sterren en zich afvragend hoe dit alles verder zou gaan lopen. De volgende ochtend stond destiny belabberd op , ze had spijt dat ze Luke zo had uitgekafferd. Ze deed wat opbakbroodjes in de oven en zette een bak koffie. Ze besloot Luke te bellen en haar excuses te maken, zou Luke ze aanvaarden? Ze toetste het nummer in en Luke zei" Met Luke ....

Destiny kuchte en zei uh hoi Luke met mij. "Des" ? hey wat fijn dat je belt. Sorry dat ik zo duf klink maar heb slecht geslapen. Het bleef even stil voordat Destiny zachtjes zei "Ik hoop dat ik daar niet de oorzaak van ben Luke, het spijt me zo van gister maar ik was zo geschrokken die ochtend . Luke zuchte hoorbaar van emotie en vroeg "Wat was er dan in hemelsnaam gebeurd je kwam ook zo spierwit binnen je leek wel een spook, wat was er toch gebeurd lieve Des?" Destiny moest een snik onderdrukken bij het horen van de bezorgde toon in zijn stem en antwoorde , ik had die ochtend een date met een man maar toen ik weg wilde gaan werd hij zo erg kwaad dat hij me bedreigde en ik weg ben gerend en ja toen kwam ik bij jou in het cafeetje terecht. Luke beefde van woede en met een ongecontroleerde stem riep hij uit "als ik er ooit achter kom wie die eikel is dan grijp ik hem " en zei vervolgens lieve Des ik kom nu naar je toe , ik wil je zien en met je praten , zo over de telefoon voelt te afstandelijk, Hij hing op en liet Destiny verbaasd achter. Na half uurtje ging de deurbel , daar stond Luke vol emotie voor de deur te wachten. Destiny opende de deur en liet hem binnen plaats nemen op de bank. Ze liep naar de keuken en zette het koffieapparaat aan.Toen de koffie klaar was liep ze met 2mokken koffie naar hem toe en ging zitten in een stoel tegenover hem. Hij keek over de rand van zijn beker koffie naar haar en zei , "lieve Des als ik toch iets voor je kan doen om die nare gebeurtenis te vergeten dan zeg je me het he '? Destiny antwoordde met een ijzige stem en zei" geef jij nou maar liever je aandacht aan die vriendin van je , wat zal ze wel niet denken zeg als jij je zoveel bezig houd met mij . De moed zonk Luke in de schoenen hoe kreeg hij het ooit weer goed tussen hem en Destiny.
Destiny ratelde intussen verder: Weet jij eigenlijk wel wat jij me hebt aangedaan Luke? Is het ooit tot je doorgedrongen? Je hebt me bedrogen , keihard bedrogen. Dus kom nu niet met je mooie praatjes aan dat je nu voor me klaar wil staan je bent te laat nu Luke heel erg te laat. Luke kon nog maar 1 ding bedenken om te doen en kon zich niet langer beheersen. Hij pakte haar zachtjes bij de schouders en gaf haar een warme zachte sensuele zoen en hoopte dat ze zijn liefde zou voelen en zou proeven door haar hele lichaam door haar ziel en door haar geest. Destiny beantwoorde de kus met een hevigheid waar ze zelf verbaasd van stond. Toen ze weer beetje bij haar positieven kwam duwde ze hem snel van zich af en zei " Luke Henderson wat had dit nou weer te betekenen? Luke zei Destiny jij bent mijn droomvrouw dat ben je altijd geweest en zal altijd zo blijven . "oja Luke? en dan ga je vreemd? vreemde manier om het te laten blijken. Weet je wat Luke ik wil dat je gaat nu , ga alsjeblieft terug naar huis en naar die vriendin van je , laat mij met rust , ze liep naar de gang en opende de buitendeur en bleef zo demonstratief met de deur open staan. Luke kon niets anders doen dan weggaan met veel pijn in zijn hart ,zou hij haar nog te spreken en te zien krijgen ? Zou hij het ooit nog goed kunnen maken?