De volmaakte liefde drijft de vrees uit

De dag begon zo stralend. Een paradijs vol pracht. Lelies in het veld waren als een zee van kleur. Het vredige grazen van weidedieren..
Maar het was duister en stil geworden in het hart van Adam en Eva. Zij konden niet genieten van de schoonheid, de koelte na de warme dag. Ze wachtten vol spanning op wat ging komen:
de HERE GOD op zijn dagelijks bezoek......

Daar kwam Hij, zij hoorden zijn geluid en was het even stil . Een stem vroeg: “Adam, waar ben je..?”. Adam en Eva kwamen van achter de struiken te voorschijn en verontschuldigden zich met een: “Wij zijn naakt, God, daarom verborgen wij ons...” Dat was waar, maar niet de gehele waarheid. Het was vrees, angst voor straf, dat hen had aangedreven tot het verbergen van hunzelf. Het was de eerste keer dat zij dit ervoeren en het had hen overvallen. Zij hadden er geen naam voor . Later noemden zij deze emotie angst, schaamte. Het had hen ertoe aangezet zich te verbergen.
Eerst was hun hart vervuld met een vrees voor God. Vrees die voortkwam uit liefde en eerbied: een heilig oprecht ontzag. Nu waren zij bang voor God en zagen zij elkaar met hele andere ogen:
Angst voor veroordeling en afwijzing deed zijn intrede.

En nu?
Ondanks Jezus lijkt er soms nog zo weinig veranderd
Waar is die door geloof hervonden liefde die ALLE vrees uitdrijft ?
Die liefde die de ander opzoekt in zijn haar gebrokenheid.
Die niet bang is kwetsbaar te zijn, de minste te zijn. Die tal van zonden bedekt in plaats van perfectie te eisen. !?

In de Funky Fish vijver wordt heel wat afgezocht naar liefde.
Velen onderschrijven daarbij hun geloof in God's liefde.
Dan lees ik blogs over de verschillen tussen man en vrouw en hoe zij elkaar helaas weer toch niet vonden. Dan lees ik mannen en vrouwen reacties die spreken van “ maar jij ..“
Er wordt zoveel gezocht, zoveel meningen geventileerd. Ook zelf doe ik er soms aan mee..

Maar waar is die GEVENDE liefde? Die niet zichzelf zoekt, die niet eigen eisen vooropstelt . Die open maar niet naief de ander zoekt. Die soort liefde is actief en raakt niet snel teleurgesteld.
Geeft niet op.
Soms krijg ik de indruk dat mannen moe zijn van het zoeken naar hun Eva.
Vrouwen ‘ Adam moe’ omdat adam het toch niet zo goed wist en zich terugtrok: niet open durfde te zijn over zichzelf… bang voor afwijzing. Of zijn zij bang gekwetst te worden..bang voor die Eva die zij niet begrijpen.?
Dan zegt de de psalmist : het heilige ontzag voor God is het begin van kennis ( van wie God is EN ik geloof: het begin van het begrijpen van de ander.

De volmaakt liefde driijft angst uit:
( Er staat dus niet dat de ander volmaakt is, moet zijn maar Gods liefde IS volmaakt. En die mogen we aan elkaar uitdelen.!

Adam waar ben je? Zoek je Eva nog ? Ook als zij niet perfect is?
Durf je te vertrouwen op ZIJN volmaakte liefde?