Kijken naar gewone mensen

M'n vrouw gaat vanavond naar een afscheidsfeestje van een collega van haar werk. Ze vroeg mij om een geschikt kado-boekje te zoeken (het mag niet al te christelijk zijn....)
om hem te geven.
Het liefste had ik hem een boekje gegeven van b.v. een bekende evangelische auteur. Maar, om het laag-drempelig te houden, kwam ik uit bij Phil Bosmans: Zonnestralen voor elke
dag. Van zijn boeken zijn er vele honderdduizenden verkocht.
Phil Bosmans is rooms katholiek en bij rooms katholieke mensen ligt de toegang tot genade wat laagdrempeliger dan bij de calvinisten.

Het calvinistische bloed speelt me meer parten dan dat mij lief is Zonder dat ik het zelf wil (of in de gaten heb) deel ik de mensen onwillekeurig steeds in of ze wel/ dan niet aan de goede kant van de streep staan.
Gedrag wat ik bij anderen verfoeilijk vind; met dat gedrag ben ik zelf behept. Daar schaam ik me voor. Ik zou graag wat meer onbevangen naar de mensen willen kijken.

Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren.
Heel diep heeft de gedachte in mij post gevat: Zoals de boom
valt, zo blijft hij liggen.
Inherent aan die gedachte is de idee dat 95 % van alle mensen, die ooit op aarde geleefd hebben, nooit tot hun bestemming zullen komen, omdat ze Jezus Christus niet hebben leren kennen.

De vraag is: Is de genadetijd i.d.d. beperkt tot dit korte leven, zoals wij dat kennen?
Ik vraag God niet om deze beklemmende vraag van me af te nemen, wèl dat Hij me wil helpen daar op een goede manier
mee om te gaan.
En vervolgens: om wat gemakkelijker in het leven te staan en van mensen te leren houden zoals we dat van Jezus kennen.