Soms, als ik niks wil doen of mijn huiswerk wil ontvluchten, kijk ik van dat soort tv waar je niet bij na hoeft te denken en waarbij je heel erg medelijden krijgt met de mensen die erin hun leven open en bloot neerleggen.
Zo heb je dus 'Mijn vrouw, Jouw vrouw'. Geweldige tv, want je kan van begin tot eind precies zien hoe het niet moet. Vooral als je zelf niet tot het soort hoort waar dit programma over gaat: gezinnetjes die zijn vastgeroest in hun patronen. "Zo ga ik het later ECHT nooit doen!" hou ik me elke aflevering weer voor. En ook dat ik volgende keer als ik aan het zappen ben toch echt iets met meer inhoud moet gaan kijken. Zoals bijvoorbeeld documentaires bij National Geographic over of de Sfinx zo bedoeld was of dat latere generaties farao's het eigenlijke leeuwenkopje eraf hebben gehakt.
Toch ga ik weer kijken. Want waarschijnlijk verbaast het me meer dat vrouwen het in hun hoofd krijgen om hun eigen vertrouwde huisje te wisselen voor dat van een complete vreemde, en dan ook nog 's niet weten wat voor rare gabber met dito kids er op je staat te wachten, dan dat farao's het in hun hoofd kregen om zo'n groot bouwwerk te verbouwen. Hoeveel geld zouden ze ervoor krijgen? Vraag ik me af. Maar waarschijnlijk is het hun te doen om het einde. Eind al goed al goed en ze worden er allemaal beter van. Kinderen blij, paps blij en mama blij dat iedereen zoveel heeft aan deze zware 'learning experience'.
Dat deed me denken. Er was nog een ander programma dat ik eigenlijk best wel had willen zien. "Coming to Holland" ofzo heette dat, en dan kwamen er échte prinsen hier in Nederland hun bruidje opzoeken. Toen ik het concept eerst las, dacht ik: oh jakkie, nee! Zo'n overgele Arabische sjeik die wel eens wat anders wil in zijn harem. Maar toen las ik over Prins Livio. Okay, geen échte prins, maar wel heel royaal! *smelt* deed mijn hart.
En nu, nu heb ik dus zelf een leuk concept. Stel, jij hebt de ideale man gevonden, alleen, er is helaas níet die klik! En ik ook, geweldige vent, helemaal super, maar shoot, geen klik. Is het dan niet logisch dat we dan ruilen? Wie weet klik ik met jouw prins en jij met die van mij!
En uiteraard is het dan toch super om daar een programma aan te wijden! En wie weet leren de kijkers dan en passant ook nog wat over hoe een vent aan de haak te slaan. Stelletjes hebben nu eindelijk ook 's wat anders om te kijken dan vrouwenruil en kunnen hun romantische tijden van vroeger herleven! En het einde is uiteraard elke keer geweldig, want we leven nog lang en gelukkig!
We noemen het dan ook: Mijn Prins, Jouw Prins!
