Ik hoef niet alles te weten

Als ik 's avonds in m'n gemakkelijke fauteuil zit,
dan bevind ik me in de directe nabijheid
van zo'n duizend godsdienstige boeken.
De eerlijkheid gebied me om op te merken
dat ik me met vijf à tien procent van de boeken
actief bezig houdt.
Funky fish is een grote verleiding voor me geworden.

Ik prefereer meestal het kontakt met èchte mensen,
zij het dan via het digitale circuit,
dan om weg te mijmeren bij christelijke wetenswaardigheden.
Soms ervaar ik dat als een devaluatie,
maar dan corrigeer ik mezelf ook weer met de gedachte:
'Stel je niet aan; waar krijg je elders zo'n kans
om in contact te blijven met zoveel boeiende mensen.
In die uitwisselingen
via honderden keren flessenpost
ervaar ik zoveel geschonken vertrouwen.

Soms kan ik jaloers zijn op mensen
die op het gebied van exacte wetenschappen
heel duidelijk kunnen verwoorden
waarom en hoe ze over bepaalde dingen denken.
Dat is voor mij een wat grijs gebied.
Ik kan grenzeloos naïef zijn op veel terreinen.
Ook wat betreft de christelijke deelwaarheden
realiseer ik me dikwijls:
ik weet het niet zo precies.

Ik vind het een verrukkelijk ontspannende gedachte
mezelf te realiseren:
'ik hoef niet alles te weten'.
Ik krijg er steeds meer vrede mee,
wanneer anderen mij om m'n mening vragen,
om dan te antwoorden:
'Ik zou het eigenlijk niet weten'.
Het is heerlijk om in zo'n staat van onschuld te leven.