Jezus, zoals ik Hem niet kende

Dat is de titel van een boek, geschreven door Philip Yancey.
De laatste paar weken heb ik er me toe gezet dit boek voor de tweede keer te lezen.
Ik heb me verwonderd over de betrokken en bevlogen manier hoe de schrijver de Persoon van Jezus opnieuw uit dat verre verleden naar voren brengt.
Hij schrijft hoe mensen als Tolstoj geworsteld hebben met de Bergrede. Mensen hebben alles er voor over gehad om te kunnen voldoen aan de hoge eisen zoals Jezus ons God presenteert en....... faalden. Yancey schrijft openhartig over de zovele christelijke dilemma's die geloven nu eenmaal met zich meebrengt, maar bij de onthulling, zoals Jezus werkelijk is, geeft hij ook échte antwoorden.

Het lezen van zo'n kostbaar boek ervaar ik als balsem voor m'n ziel. Ik hoop heel erg dat, wanneer ik er over twintig jaar niet meer zal zijn, m'n kinderen over me zullen zeggen,
dat hun vader gefascineerd was over de Persoon 'Jezus'.

Jezus zegt: 'Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen,
de enige waarachtige God en Jezus Christus, die Gij gezonden
hebt'.

Het is een gave van schrijverschap, hoe Yancey de cultuur, de mensen uit de Umwelt van Jezus, tot leven brengt. Omdat Yancey zelf een toegewijd christen is, ervaar je z'n betrokkenheid om de lezer in kontakt te brengen met Hem.
Je raakt gefascineerd hoe z'n discipelen Hem ervoeren, ook als je leest over de tweespalt in hun ziel. Gefascineerd, hoe Jezus hen nooit in de steek liet in die momenten van onmacht en onwil om Hem te volgen.