De strijd om jouw hart

'Ik wens te zijn als Jezus,
zo need'rig en zo goed.
Zijn woorden waren vriend'lijk.
Zijn stem was altijd zoet.
Helaas, 'k ben niet als Jezus,
dat ziet een elk aan mij.
Och Heiland, wil mij helpen
en maak mij zoals Gij.'

Wil je dat zo graag,
worden zoals Ik?

Ja Meester, ja, dat zou ik wel graag willen,
maar eigenlijk, ook weer niet.
Want ik denk, dat ik dan niks leuks meer mag,
dat ik alles moet opgeven wat met plezier te maken heeft.
Maar aan de andere kant,
ja, 'k zou het toch wel erg graag willen.
Kunt U daarvoor zorgen?

Alleen als je het zelf wilt.
Het heeft alles met jouw hart te maken;
hartsgesteldheid,
of hoe je het ook verder maar zou willen noemen.
Mijn kind, geef Mij jouw hart.

Meester, ik wil het wel, maar ik durf het niet.
Er is zoveel schaamte in m'n hart.
Ik gruw er een beetje van.
Als ik er naar kijk,
dan vind ik mijn hart eigenlijk weerzinwekkend.
En wilt U zò'n hart hebben?

Mijn kind, geef Mij jouw hart.

Meester, m'n hart is zo vies;
het is er tochtig en smerig.
Alle vertrekken zijn goor en het stinkt er.
De meeste vertrekken heb ik maar op slot gegooid.
En wilt U écht zò'n hart hebben?

Mijn kind, geef Mij jouw hart.

Ik zal U niet langer tegenspreken.
Ik wil niet tegenstribbelen.
Als U naar m'n hart kijkt,
dan zou'k het liefst in de grond weg willen kruipen.
U bent namelijk zo heilig
en ik heb er steeds maar weer zo'n potje van gemaakt.
Kijk nou eens naar m'n hart.
Het ziet er niet uit.

'Helaas, 'k ben niet als Jezus,
dat ziet een elk aan mij.
Och Heiland, wil mij helpen
en maak mij zoals Gij.'

Het vreemde is, dat Jezus Zich niet schaamt
om dat onreine hart van mij in ontvangst te nemen.
En nu zegt Hij:
'Jij bent rein, krachtens het woord, dat Ik tot je spreek.
Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon,
reinigt je van alle zonden.'

Als bij toverslag zie ik,
dat het vuile hart, wat ik aan Jezus heb gegeven,
plotsklaps stralend wit is geworden.
Als ik ernaar kijk, lijkt het wel
alsof de stralen van de zon er dwars door heen schijnen.
Ineens is m'n hart helemaal transparant geworden.

Ik kijk naar m'n hart
en ik kijk naar Jezus.
Ik ben niet rooms-katholiek
maar nu lijkt m'n hart eigenlijk wel,
als het ware, het 'heilig hart van Jezus'.
En dan monteert de Meester het weer in m'n binnenste.
En nu is het niet meer vuil of smerig.

Vol bewondering volg ik de verrichtingen van Jezus.
Een onmeetbare golf van liefde welt op vanuit m'n hart.
En ik realiseer me:
dat komt omdat Hij intrede heeft genomen in mijn hart.
Hij heeft gedaan
wat ik zelf in geen duizend jaar zou kunnen.
'Wie de Zoon heeft vrij gemaakt,
die zal waarlijk vrij zijn.'