Bang om dood te gaan

Een paar weken geleden vertelde ik in in een blog het e.e.a. over een soort visioen wat me overkwam en dat ik waarnam
dat de Here Jezus m'n leven binnenwandelde en dat Hij bij
allerlei gebeurtenissen tijdens m'n leven - samen met mij -
stilstond.
Aan 't eind tijdens dat visioen zag ik het decôr van de
zandloper. Ik zag de laatste zandkorrels wegglijden via de
smalle trechter....
Eerst ervoer ik dat als een dissonant. Ik wilde dat beeld
wegduwen. Ik vind het niet prettig om bij m'n eigen
eindigheid bepaald te worden. Maar het beeld kwam opnieuw
weer terug en het was alsof de Here Jezus tegen me zei:
'Ook over dat laatste traject Wim, daarover hoef jij je
geen zorgen te maken. Oók dan ben Ik bij je.

Van de bekende schrijver Christian Schwartz, die bekend is
geworden over zijn literatuur omtrent de gaventest, las ik
zo'n twaalf jaar geleden een boek waarin hij beschrijft
dat hij met z'n gezin één maal in het jaar een dag plande,
waarin hij en z'n vrouw met z'n toen nog opgroeiende
kinderen, waarin ze met z'n allen alles doorpraatten
wat met dood en sterven te maken had. Dat was uitgegroeid
tot een jaarlijkse traditie en ze maakten daar een feestdag
van met veel lekker eten etc. etc.
Het meeste van dat boek ben ik vergeten maar datgene wat hij
vertelt over dood en sterven, is me bij gebleven.

Toen ik daar zo over namijmerde, dacht ik aan dat mooie
gezang: Nu jaagt de dood geen angst meer aan
Want alles, alles is voldaan.
Wie in 't geloof op Jezus ziet
die vreest voor dood en helle niet.

Vandaag las ik een mooi hoofdstuk uit het boek van
dr. D.Lissenburg: 'Blijf mij nabij', wat ik hier onverkort
weergeef:

Tegen de achtergrond van zijn levensfilosofie geeft Prediker
een schets van de ouderdom, waarin hij bewijst een scherp
waarnemer van 'het menselijk bedrijf' te zijn.
We laten hem nu aan het woord (Prediker 12:1-7)
en geven daar een korte toelichting bij.

Gedenk dan uw Schepper in uw jongelingsjaren, voordat de
kwade dagen komen en de jaren naderen, waarvan gij zegt:
Ik heb daarin geen behagen.

Het totale beeld van de ouderdom is negatief. Het zullen
kwade dagen zijn; er zal weinig 'aardigheid' aan zijn.

voodat de zon verduisterd wordt evenals het licht en de
maan en de sterren, en de wolken na de regen wederkeren:

De ouderdom is de winter van het leven. Het licht van de
zomer is verdwenen. De hemel is bewolkt, de regen striemt
en de nachten zijn donker.

op de dag, dat de wachter van het huis beven en de sterke
mannen zich krommen:

De ouder wordende mens vervalt, zoals een huis in de loop
der jaren vervalt. De handen, die het huis bewaken, gaan
beven en de benen, die het lichaam dragen, krommen zich.

en de maalsters ophouden, omdat haar aantal gering geworden
is, en zij, die uit de vensters zien, hun glans verliezen:

De weinige nog overgebleven tanden en kiezen kunnen hun werk
niet meer goed doen en de ogen worden dof.

en de deuren naar de straat gesloten worden; als het geluid
van de molen verzwakt, en de stem hoog wordt als die van een
vogel en alle tonen gedempt worden:

Het wordt stil om de oude mens. Zelf spreekt hij niet meer
zoveel. Zijn lippen zijn gesloten; zijn stem verzwakt en
wordt hoog. Toenemende doofheid dempt de geluiden.

op de dag dat men ook vreest voor de hoogte,
en er verschrikkingen op de weg zijn:

Men gaat tegen alles opzien, vooral tegen een steile weg,
en ook tegen het 'verkeer' op de weg. Wat men vroeger
gewoon vond of waar men niet op lette, wordt een 'verschrik-
king'.

de amandelboom bloeit:

De roze bloemen van de amandelboom wordt tegen het afvallen
wit; zo wordt het haar van de mens grijs en het valt uit.

de sprinkhaan zich voortsleept en de kapperbes niet meer helpt:

Men denkt bij de sprinkhaan aan het moeilijk in beweging
komen van de mens, als een sprinkhaan, die zijn vleugels
heeft verloren, maar meent ook wel dat het beeld verwijst
naar het mannelijk geslachtsorgaan en het vergaan van alle
lust. De bloemknop van de kapperbes, een bekend opwekkings-
middel, helpt niet meer.

want de mens gaat naar zijn eeuwig huis en de rouwdragers
gaan rond op de straat:

Het einde komt in het zicht. De mens gaat naar zijn graf;
binnen niet al te lange tijd zullen de rouwklagers door de
straten gaan.

voordat het zilveren koord losgemaakt en de gouden lamp
verbroken wordt; voordat de kruik bij de bron verbrijzeld
en het scheprad in de put verbroken wordt:

In treffende beelden wordt het sterven getekend.
Het licht verdwijnt uit het huis: het koord waaraan de lamp
hangt, wordt losgemaakt en de lamp dooft: de levensadem
stokt. Het water als symbool van het leven ontbreekt:
de kruik en het scheprad worden verbrijzeld en verbroken.
De mens is uit-geput; het leven houdt op.

en het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is,
en de geest wederkeert tot God, Die hem geschonken heeft:

Het lichaam vergaat: stof tot stof, as tot as, aarde tot
aarde. Maar dat is niet alles: de mens zelf, de geest, die
van God is, keert tot Hem weer.

De les die de Prediker uit dit alles trekt, heeft hij aan het begin al gegeven:
Gedenk dan uw Schepper in uw jongelingsjaren...........
Vaak meent men, dat men altijd nog wel tijd zal hebben God
te zoeken en schuift dat voor zich uit als iets van
'de oude dag'. Prediker waarschuwt daartegen.
Het is een misverstand, dat het ouder worden de mens
vanzelf godsdienstig maakt. Bij het verminderen of wegvallen
van de vitale functies, nemen ook vaak de aandacht en de
belangstelling voor de 'hogere dingen' af.
Prediker zegt: als je er iets van wilt maken, begin er dan
maar vroeg mee. Want oud zijn moet je ook in dit opzicht
leren, terwijl je nog jong bent.