Een lekker stukje vlees op m'n bord

In de namiddag genoten we met z'n tweetjes van een heerlijk kippenboutje, samen met de eerste aardappelen van eigen tuin. Tijdens het eten kon ik het niet laten even te memoriseren over die kip die z'n leven moest laten, zodat ik kon genieten van kippenvlees.
Enkele weken geleden gingen we met onze camper voor een korte vakantie naar Gaasterland. Op een avond gingen we gezellig uit eten in een restnaurant in Olde Bierum. Met weemoed denk ik terug aan die geweldige wiener schnitzel die op m'n bord kwam te liggen.
Nu ik gepensioneerd ben, bereid ik ook zelf vaak onze warme maaltijden.
Slavinken, gehaktballen, karbonades etc. etc. maken ook altijd deel uit van die warme hap. Alles keurig in het cellofaan verpakt, een klontje boter in de pan, soms even het kookboek raadplegen. En elke keer lukt het me weer om een fantastische maaltijd op tafel te krijgen.
Dikwijls voel ik me een beetje dubbel omtrent al die beesten die hun leven laten zodat ik kan genieten van een lekker stukje vlees op m'n bord.
Gelukkig kom ik van het boerenland. Dus ik weet nog wel iets over de herkomst van dat vlees.
Eerlijkheidshalve geloof ik dat de helft van de kinderen uit de grote stad geen idee heeft waar al die heerlijke slavinken of gehaktballen vandaan komen. Misschien denken ze wel dat die aan de boom groeien of in de fabriek gemaakt worden. Welke ouder vertelt zijn kinderen nog dat daar dieren voor gedood worden.
M'n kleindochter Julia vindt een stukje kip ook heerlijk maar ik vraag me af of Reinout haar ooit verteld heeft dat daar kip voor onthoofd moest worden. Gruwelijk.
Ik heb nog zo m'n herinneringen van zestig jaar geleden.
Boer Petter van de overkant slachtte een stuk of tien kippen. Met z'n zoontje Jan was ik ook getuige van die slachtpartij. Met behulp van een hakblok en een scherpe bijl werden die kippen een kopje kleiner gemaakt. Stuiptrekkend liepen ze nog een eindje verder zonder kop.
Er was niemand met wie ik dat dierenleed kon delen.
M'n opa was ook boer.
En zo af en toe werd er een varken geslacht. Eén keer was ik erbij. De koude rillingen gaan nog over m'n rug als ik daaraan terug denk. De slager kwam om het beest het fatale schot te geven. Het arme dier ging door z'n poten waarna zorgvuldig het bloed werd opgevangen om daar later bloedworst van te maken. Ik krijg bijna weer een wee gevoel in m'n maag als ik eraan terug denk dat bijna de hele inhoud van dat grote varkenslijf op de keukentafel kwam te liggen. Er mocht niets verloren gaan.
De weken daarna hing hun zoldering vol met worsten en stukken spek. Ondanks deze slachtpartij was het toch altijd heel gezellig in het huis van opa en opoe.
Tijdens de slachtmaand was ik regelmatig getuige van de opgehangen geslachte dieren bij de boeren in ons dorp.
Ja, ik weet nu waar het vlees vandaan komt en nog steeds heb ik er een beetje een dubbel gevoel over. Ik neem het mezelf soms kwalijk dat ik zo'n stukje vlees nou lekker vindt,
Arme dieren. Als ze alles van tevoren geweten hadden ........