Unhappy couple

Uncle... breek me me boek niet open zei ik... Want dit snijdt hout! "schrijf us een blog over unhappy couple, want velen denken gelukkiger te zijn als ze in een veel belovende relatie staan, hoe dwaas is dat als regel te stellen als Hepie single..." schreef je. Gelijk heb je man!

Ik had dus zo een unhappy relatie. Het leek allemaal wel van één kant te komen. Elke keer was het slikken, maar ik vergaf. "Dit kan anders" dacht ik elke keer, "maar hoe?" En op een dag nam ik het besluit "het is over". En dus draaide ik Level 42 "over".

Want méér trok ik niet. Lou ging over alle grenzen heen. Lou leek altijd zo kalm en rustig, lief zelfs. Blauwe ogen keken me aan, leken tot recht in mijn ziel te boren en ik kon niet anders: even kroelen door dat zachte witte haar. "Jij bent mijn poppie!" zei ik en draaide mijn hoofd een beetje schuin. Wat een ongelooflijke lieverd. Mijn hart smolt weer. Ik sloot mijn ogen en liefkoosde.

Lou sliep ook veel. Dan weer op een wit laken, dan weer op de bank. Dan weer op een gekleurd dekbedovertrek dat ik speciaal voor Lou van een vriendin had gekregen. "Ach" dacht ik, "hoe schattig. Sommige wezens zijn nog sneller moe dan mensen met ME/CVS..." Dus hoe kon Lou nou ineens zó tekeer gaan! Midden in de nacht nog wel...

Wat ervoor nog zo een mooie nette opgeruimde kamer leek, was niet veel later een ravage. Overal stukjes laken, sprieten en zelfs modder. "Neeee! Neee! Dat kun je niet maken Lou! Waarom kan je niet gewoon overdag wakker zijn en 's nachts slapen!" Ik keek naar mijn lobelia-plantjes in hun tray. Ik had ze nog in een balkonbak willen zetten, maar zoals ze er nu uitzagen was ronduit zielig: helemaal kortgewiekt. "Ach.. moet dat nou?" vroeg ik, weer draaide ik mijn hoofd schuin.

En weer keek Lou me aan. Onschuldige blauwe ogen overtuigden me ervan dat het inderdaad moest. Dus ging ik weer terug, naar mijn kamer waar ik bezig was met houtlijm. Ik begon zelfs te neuriën. Totdat ik dat geluid hoorde. Een donderslag bij heldere hemel was er nog niks bij. Van schrik ademde ik per ongeluk diep in. Oooh houtlijmsnuiver! Schoot het door mijn hoofd. En mijn oren tuterden nog na, maar ik wist wat mij te doen stond.

Het hek stond wagewijd open, bloemblaadjes van de Chinensis noir lagen overal door de kamer, moddersporen waren kriskras over mijn nieuwe witte tapijt getrokken, en waar hiervoor nog de tray met de lobelia had gelegen, leek als het ware een gat te zijn gegraven. In mijn vloerbedekking. En als klap op de vuurpijl waren de snoeren van mijn tv, video en dvd uiteengetrokken en de stoel stond niet meer op vier poten, want één leek er wel onderuit gerukt te zijn.

"Lou! Lou oh Lou!" maar nergens was het monster te ontdekken. Stampvoetend liep ik naar de CD-speler. Niks geen Level-42 zoals ik in mijn gedachten had, want geen snoer is geen electriciteit is geen geluid... Ik liep naar de bank en keek eronder.

"Dáár lig je dus!" Ik trok Lou onder de bank vandaan. "Deze relatie gaat vanaf nu ánders!" riep ik, "je hebt ál mijn vertrouwen beschaamd!"

"Niks meer unhappy couple! Ik neem de leiding over. Vanaf nu bepaal IK wat er gebeurt! En jij houdt je driften maar lekker binnen de perken!"

En dus deed ik wat ik al die tijd had moeten doen. Ik stopte Lou in de kooi. En deed het poortje goed dicht. "Opgeruimd staat netjes!"

Vandaag ging het al een stuk beter. Lou leek bedaard te zijn. Weer die blauwe ogen. "Ach moppie! Je bent toch een schatje hoor!" En dus... in plaats van Lou te laten gaan, gaf ik haar een lekkere wortel.

Zo krijg je een relatie gezond!