Ach, nu ik tóch bezig ben met nadenken over daten en het waarom van het ontbreken aan dates in mijn huidige bestaan, kan ik er net zo goed nóg een blogje tegenaan knallen.
Vroeg ik in mijn vorige blog nog af, wat nou 's smoesjes konden zijn van mannen om onder een date met me uit te komen (als ik ze dus al zover zou hebben gekregen om te daten he, want pff ik denk dat ik aan zo'n suf dating programma moet mee doen om nog 's aan een spannende date te komen. Haha, contradictio in terminis!), vraag ik me nu af wat er eigenlijk nog aan variaties mogelijk zijn voor dating programma's en of er nog ooit eentje zou komen waar ik nog wél mijn leven zou wagen om eraan mee te doen.
Dat programma met die boeren is inmiddels natuurlijk al wijd en zijd uitgemolken en bij velen een programma waar je absoluut over móet geiten. Ik als stedelinge kan het me niet vóórstellen, een boer aan tafel alleen al! Al ben ik wel opgegroeid tússen boeren. De mensonterende stank van de vloeibare koeienmest die over de akkers werd uitgesproeid is nog steeds niet uit mijn kleding gewassen, al heb ik sinds ik er niet meer woon ál mijn kleding ritueel in de kledingverzamelbak gesmeten.
Er kwamen nog wat andere formats, allemaal natuurlijk goed voor denderende kijkcijfers. Not! Want uiteindelijk is daten gewoon saai geblaat. Misschien dat BZV daarom zo goed doet, tussen al die schapen valt het dating geblaat niet zo op. Zo had je WWJD, niet te verwarren met de polsbandjes. Als je dat programma bekeek, kreeg je spontaan een aversie tegen daten. Echt, diepgang van een pierebadje! Die aversie heeft mij vast gered van veel datellende dat jaar.
De EO had ook nog een geweldig iets bedacht voor kids: help je alleenstaand juf of meester aan de parnter! Mijn zusje dacht dat het heel spannend zou zijn als ík 's aan een meester zou worden gekoppeld, maar ik zei (didachtisch verantwoord) "Waag het eens! Anders ga ik JOU een lesje leren!" Ik dacht dat ik rust had, maar vorig jaar kwam er zoiets als "Alleen nog een man!". Dat gaf me te denken. Alleen nog een man zou dus betekenen dat álles rond is en dat ik eigenlijk perfect ben! Dat leek me wel wat, zo'n leven waarin alles perfect is, want dat is het nu nog lang niet, maar toen bleek dat de drie kandidates al waren uitgekozen. Ai, het kwartje viel: je leven móest al perfect zijn, en dan moest er alleen nog een mannetje bij, om het af te maken. Ook niet de goede format voor mij dus.
Nu zijn er weer twee van die leuke programma's. Zoals doe-het-zelf date. Ik dacht daarbij aan dat je zélf de kans kreeg om je perfecte date te doen, maar het ging éigenlijk om het doe-het-zelven. Een week lang drie mannen! Yay! Dat klinkt als een droom toch? Maar als ik naar dat programma kijk, is het vooral een hoop psychologisch gepraat en je mag blij zijn als er nog iets in elkaar wordt getimmerd na de sloop. Want dat slopen ging best goed. Dan maar daten in het donker. Alle zintuigen, behalve je zicht! Ik knipper met mijn ogen. Okay, horen... dat lijkt me iets wat je op andere dates ook doet als je met elkaar in gesprek ben. Ruiken, dat lijkt me al iets minder. Hopelijk zit er geen boer bij die vroeger een buurman was. Gelukkig is op normale dates er nog een tafel tussen. Voelen, en dat is dan gewenst. Maar proeven. Ai, ik denk dat ik mijn mond stijf dicht zou houden!
Tja... als er bij al die programma's, waar diep over is nagedacht, al niks voor mij bij zit, dan sta ik écht voor dateblok! Dus, wat voor date-programma is er nog mogelijk waar ik nou wél aan mee zou kunnen doen? (Let wel: puur hypothetisch...)
