Waarom kreeg ik geen diamant?

Het is weg...ik had het even in mijn handen, in mijn hoofd en in mijn hart. Gekregen van jou waar ik zoveel van hield. Je was heel belangrijk voor me geworden. Het duurde een hele tijd voor ik het kon accepteren, voor ik het aan durfde te nemen en er weer in begon te geloven.
Zelfs toen het tussen ons over ging, omdat jij niet genoeg voor mij voelde, mocht ik de schitterende diamant houden. Ik was alleen vanwege dat geschenk al dankbaar voor onze (korte) periode samen. De pijn die ik had vanwege de breuk was het waard. De diamant maakte het goed. Ik kon het de rest van mijn leven gebruiken. Tot vandaag...

Vandaag kwam ik er achter dat ik geen diamant van je had gekregen. Het was geen echte..het was glas. Heel mooi geslepen, je had het in een mooie doos verpakt en een mooie lint eromheen gedaan.
Het schitterde en fonkelde me tegemoet wanneer ik het doosje open deed.
Waardevol en kostbaar dacht ik. Opgeborgen op een veilige plaats. Het zou mij een rijker mens maken. Een beter mens ook..Dat dacht ik tenminste..

Wat ik kreeg is nep..Mooi verpakt welliswaar en in het begin niet van echt te onderscheiden, maar desalniettemin...het is nep.

Mijn vertrouwen...voor mij zo kostbaar als een diamant was onterecht. Jij was blij en ik was dankbaar dat ik het uiteindelijk kon geloven. Jij was te vertrouwen, jij was open en eerlijk. Jij had geen dubbele agenda....

Wat een lachtertje... Wat heb je al die tijd gedacht toen ik je eindelijk begon te vertrouwen. Toen ik je zei dat ik ondanks alles dankbaar was voor het vertrouwen dat je me had kunnen geven. Vertrouwen niet alleen in jou, maar ook in andere mannen. Vertrouwen dat nu weg is. 1 berichtje vandaag...en het is voorbij..het vertrouwen is weg. De diamant die ik dacht te hebben..het is glas...en glas kan mooi zijn..maar het is niet sterk.

Ik begrijp niet waarom je al die moeite deed terwijl er al een ander was.
Waarom had je het over afstand tussen onze beide huizen als je eigenlijk bedoelde dat je iemand veel dichter bij huis had gevonden?
Waarom bleef je zeggen dat het zo klikte, terwijl er blijkbaar iemand was waarmee het beter klikte?
Waarom zei je dat je geen relatie wilde...terwijl je er eigenlijk al een had?

Nu zit ik hier met een stuk glas...wanneer wordt dit ooit weer een diamant?