Laat los

Als je denkt te verliezen wat je nooit hebt bezeten
kwijt raakt waarvoor je ooit vocht
Als je machteloos staat te kijken naar een droom
die niet eens begonnen is

Als de bomen die ooit hebt geplant
boven je hoofd zijn uitgegroeid
De vogels die ooit uit je hand aten
hebben gepikt in de ogen waarmee je toch al niet kon zien

Als je bent verloren door dat wat je ooit gewonnen hebt
een zaak, misschien wel van leven op dood
De idealen die ooit hoopvol stonden als een huis
nu als een ruïne onder je voeten kwijnen

Als je bent verzand in de details van het dagelijkse leven
details die ooit hoorden bij een hoger plan
Wetticisme de overhand heeft genomen
omdat je hart zich niet meer openen kan

Zie ik gestampte muisjes, kleurloos zonder hoop
op feestvreugde van een nieuw begin
Zie ik verkruimelde beschuiten, busloos op laagste plank
van het kastje van je bestaan geschoven

Ik sluit mijn ogen waarmee ik toch al niet helder zag
voor de verloren dromen, mijn ideaal van de vorige eeuw
En als ik dan één tel maar besef waar ik heen ga, open ik mijn ogen en
mijn vuisten, laat ik los op weg naar een nieuw begin