Waarom FF stil lag....

Nee sorry, ik weet niet waarom FF stil lag, maar ik weet wél wat er gebeurd is in de verslaafdenkliniek!

Dit is het kliniekvervolgromannetje.
(Lees wél ff eerst bij Agna het tweede gedeelte van deel III)


Deel IV: Want dit is mijn hart, mijn houten hart…

De kliniek is niet meer bereikbaar. De zusters en de verslaafden zijn allemaal geëvacueerd en staan buiten op veilige afstand te kijken wat er allemaal gebeurt. Van buitenaf gezien is er niks aan de hand, op de brandweer en politie na. Agna kijkt haar ogen uit, want de brandweermannen komen uit hun wagens gesneld. De politie heeft de omgeving afgezet en overal zijn geuniformeerde mensen in de weer, ook skoets is van zijn motor afgekomen en is danig in de weer. Agna kijkt trots “wow wat een échte vent!” Hoofdzuster FunnyFish zit met de handen in het haar en beert heen en weer. Chief is haar komen bijstaan en beert met haar mee, terwijl hij een sudoku oplost.

“Wat is er gebeurd? Wat is er gebeurd?” roept Madelief die een tijdje afwezig is geweest omdat ze met haar tweelingzusje quality time heeft gehouden in het kuurcentrum. Aquarel wijst naar Baluwtje die met de kliniekpsycholoog Patrick Veendam praat aan de achterkant van een ambulance, en Joey die aan de andere kant van het terrein streng wordt toegesproken door zuster Anita en zuster Esther, voordat hij ondervraagd wordt door de politie.

Aquarel en Madelief sluipen naar de ambulance en luisteren stiekum aandachtig naar het gesprek van Patrick en Baluwtje. “Wat denk je eraan te doen?” vraagt de psycholoog. “Mijn broertje vragen of hij volgende keer een steviger hart maakt, ik hoop dat ik genoeg hebt gespaard voor notenhout. Dit hart was van grenenhout, en ik was nog wel zo voorzichtig met vuur!” “Hoe heeft het dan vlam kunnen vatten?” Baluwtje huilt. “Je weet toch dat ik op jou aan het wachten was? Ik was in de war! En ik wilde Memento Cube zien! Als ik die film kijk, lijkt het wel alsof mijn gedachten weer geordend raken! Net als het luisteren naar heftige trance. Eindelijk werken mijn hersenen dan zoals het moet! Maar het mocht niet van de zusters. Dus ik bokste keihard tegen de boksbal om mijn frustraties kwijt te raken.” “Maar hoe zit het dan met Joey?”

“Joey… Hoe zat dat met Joey… * denk* * denk* nou… oh ja, mijn hart. Ik ben voorzichtiger met vuur… Joey…” Baluwtje tuurt een tijdje in de verte, maar Patrick onderbreekt haar: “Joey kwam dus binnen en zag jou in de weer met die boksbal. Hoe was Joey eraan toe?” “Joey was net als ik in de war. Weet je, ik had hem al die tijd zien gluren naar de hoofdzuster, je weet wel, op zo’n manier alsof je iemand erg leuk vindt, maar je weet niet hoe je het die persoon moet vertellen. Hij zuchtte. Toen zag hij mij. Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij zei “blauwtje! Ik heb een blauwtje gelopen!” Nou, psych, van blauwtjes lopen weet ik alles! Mijn bijnaam is toch Blauwtje! Ik heb Joey proberen te troosten en gaf hem een enorme knuffel.” “Maar wat is er dan met je hart gebeurd?” “Mijn houten hart… Ik had het nog door mijn broertje laten maken op het Hout- en Meubileringscollege nadat iemand weg was gegaan met mijn gouden hart. Hij had er nog een tien mee gehaald! Het was grenenhout, want dat kon ik nog betalen. Want zelfs hout is nog duur, Patrick!” “Maar waar is je hart?” “In de fik!!! Ik wilde Joey troosten en toen gaf ik hem mijn houten hart om te laten zien hoe gaaf mijn broertje harten kan polijsten!” Baluwtje huilt hard/t om haar hart/d.

Madelief en Aquarel kijken elkaar aan en nét als ze weg willen sneaken komt geja eraan. Die struikelt accuut over haar eigen veters. Baluwtje en de psycholoog kijken op. Nét als geja weer op staat, kijkt ze naar Patrick. Patrick kijkt terug en vergeet ter plekke wat Baluwtje heeft gezegd. “En toen…” maar Patrick luistert niet. Hij kijkt naar geja en geja kijkt hem aan. “Niet flauwvallen, geja! Dat deden de dames in de vorige delen elke keer, behalve Baluw, maar die speelde met haar houten hart!” Maar geja luistert niet en valt flauw. In de armen van Patrick de psycholoog.

“Waaaaah!” huilt Baluwtje, “I need a hug!” en Madelief en Aquarel geven haar een groepsknuffel. En dan kijken ze met hun drieën naar hoe geja haar ogen opendoet….

Wordt ook weer vervolgd, goh wat reuzespannend weer allemaal.