En dan heb je besloten...

Hey allemaal,

Ik wilde jullie ook allemaal nog even op de hoogte stellen van het feit dat ik besloten heb te stoppen met de pabo. Ik twijfelde na mijn stage (week 12) 2 weken lang wat ik nu moest doen, aangezien stage in die week niet goed liep. Afgelopen zaterdag heb ik de voors en tegens om te stoppen op papier gezet en hier kwam duidelijk uit dat stoppen het beste is. Nu had ik er al wel al die tijd voor gebeden en ook wel het idee dat ik maar moest stoppen, maar ik werd maar niet zeker genoeg. Toen ik het allemaal op een rijtje heb gezet, was het wel duidelijk. Er is daarna echt een last van mijn schouder afgevallen en ben daarna ook weer wat vrolijker geworden, dan ik voorheen was. Vandaag zei ook nog iemand dat hij vond dat ik afgelopen week veel vrolijker was, dan die tijd ervoor. Dus ik denk dat ik gewoon de goede beslissing heb gemaakt.
Ik weet alleen nog niet zo heel goed wat ik volgend jaar wil doen, dus daar ga ik me nu verder op oriënteren...
Hebben jullie ook wel eens een moeilijke keuze moeten maken en zo ja welke dan? Waar hebben jullie toen veel aan gehad?

Ik heb zelf vooral veel gehad aan deze tekst die ik jullie ook wil meegeven:

Prediker 11:
4 Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe; wie altijd naar de wolken kijkt, komt nooit aan maaien toe. 5 Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt. 6 Zaai van de morgen tot de avond. Laat je hand niet rusten, want je weet niet of het zaad de ene of de andere, of elke keer ontkiemen zal.

Durf dus risico's te nemen. God vraagt ook van je om zelf keuzes te maken. Ik zocht het in het begin heel veel bij anderen. Wat vinden zij dat ik moet doen, maar later toen ik het bij mezelf ging zoeken, kreeg ik pas echt zekerheid. En natuurlijk: vraag God om wijsheid, samen met hem maak je de goede keuzes!