Om zeven uur gaat de wekker. Snel opstaan, douchen, aankleden en ontbijten om bijtijds de deur uit te gaan. Klinkt dit als de start van een werkdag? Nee, dit was lange tijd mijn schema op zondag. Vroeg uit de veren om op tijd te zijn voor een zangrepetitie voorafgaand aan de dienst. Even inzingen met het koor voordat de rest van de gemeenteleden verscheen.
Of op tijd in de kerk om alvast koffie te zetten, een tekst voor te bereiden of spullen klaar te zetten voor de kinderklas. Na de dienst was er dan vaak nog een lunch met kennissen uit de gemeente en soms ook nog een bijbelstudie, workshop en/of vergadering. Zondag was eigenlijk altijd best een drukke dag.
Destijds gaf ik me eraan over, maar nu ik erop terug kijk ben ik blij dat mijn zondagen inmiddels een stuk rustiger zijn. Ik ga tegenwoordig wat minder vaak naar de kerk, maar bezoek af en toe nog wel een zondagsdienst. Telkens valt me dan op hoeveel bedrijvigheid er is in en rond een kerk op zondag. Terwijl de zondag toch bedoeld is als rustdag.
Van de diensten die ik de laatste tijd bezocht was er één die serieus niet onderdeed voor een gemiddeld popconcert. Een heel team van licht- en geluidtechnici, muzikanten en ondersteunende crew moet uren bezig zijn geweest om het geheel op- en af te bouwen. In een andere dienst waren er zoveel bezoekers dat er een flink portie management skills voor nodig is om de logistiek, catering en kinderopvang rond die mensenstroom in goede banen te leiden. Van weer een andere kerk weet ik uit eigen ervaring dat er voor elke zondag een compleet draaiboek met tijdschema bestaat, die tijdens de dienst door een master of ceremony goed in de gaten wordt gehouden.
Ik heb diep respect voor kerkleden die zich inzetten voor de wekelijkse organisatie van een zondagsdienst en alles wat daarbij komt kijken. Wel vraag ik me af of dit nou de bedoeling is: drukker zijn op zondag dan op een gemiddelde doordeweekse werkdag. Het zal vast niet om alle kerkgangers gaan.
Er zijn er ongetwijfeld ook die een preek aanhoren en na afloop van de dienst huiswaarts keren om hun eigen gang te gaan. Maar mijn indruk is toch dat de zogenaamde harde kern in iedere kerk elke zondag tamelijk veel hooi op zijn vork neemt. En hoe groter de kerk, hoe drukker het is.
Wat mij betreft leiden het georganiseer en alle activiteiten rond een zondagsdienst nogal af van hetgeen waarvoor de zondag staat. Het zou moeten gaan over rust en bezinning, maar vaak is daar geen ruimte voor. Het zou mooi zijn als er meer tijd zou zijn om even stil te staan en los te komen van de dagelijkse drukte en beslommeringen. Je te richten op God en elkaar, zonder dat daarvoor van alles geregeld hoeft te worden.
Ik snak naar die rust en die ruimte. Naar een kerk die klein genoeg is om God en elkaar beter te leren kennen, zonder dat daarvoor veel georganiseerd hoeft te worden. Eenvoudig samenkomen, delen, luisteren, zingen, bidden en eten met elkaar. Zoals de discipelen in de bijbel het ooit deden. Ik ben op zoek naar zo’n mini-gemeente, maar heb hem nog niet gevonden.
Of op tijd in de kerk om alvast koffie te zetten, een tekst voor te bereiden of spullen klaar te zetten voor de kinderklas. Na de dienst was er dan vaak nog een lunch met kennissen uit de gemeente en soms ook nog een bijbelstudie, workshop en/of vergadering. Zondag was eigenlijk altijd best een drukke dag.
Destijds gaf ik me eraan over, maar nu ik erop terug kijk ben ik blij dat mijn zondagen inmiddels een stuk rustiger zijn. Ik ga tegenwoordig wat minder vaak naar de kerk, maar bezoek af en toe nog wel een zondagsdienst. Telkens valt me dan op hoeveel bedrijvigheid er is in en rond een kerk op zondag. Terwijl de zondag toch bedoeld is als rustdag.
Van de diensten die ik de laatste tijd bezocht was er één die serieus niet onderdeed voor een gemiddeld popconcert. Een heel team van licht- en geluidtechnici, muzikanten en ondersteunende crew moet uren bezig zijn geweest om het geheel op- en af te bouwen. In een andere dienst waren er zoveel bezoekers dat er een flink portie management skills voor nodig is om de logistiek, catering en kinderopvang rond die mensenstroom in goede banen te leiden. Van weer een andere kerk weet ik uit eigen ervaring dat er voor elke zondag een compleet draaiboek met tijdschema bestaat, die tijdens de dienst door een master of ceremony goed in de gaten wordt gehouden.
Ik heb diep respect voor kerkleden die zich inzetten voor de wekelijkse organisatie van een zondagsdienst en alles wat daarbij komt kijken. Wel vraag ik me af of dit nou de bedoeling is: drukker zijn op zondag dan op een gemiddelde doordeweekse werkdag. Het zal vast niet om alle kerkgangers gaan.
Er zijn er ongetwijfeld ook die een preek aanhoren en na afloop van de dienst huiswaarts keren om hun eigen gang te gaan. Maar mijn indruk is toch dat de zogenaamde harde kern in iedere kerk elke zondag tamelijk veel hooi op zijn vork neemt. En hoe groter de kerk, hoe drukker het is.
Wat mij betreft leiden het georganiseer en alle activiteiten rond een zondagsdienst nogal af van hetgeen waarvoor de zondag staat. Het zou moeten gaan over rust en bezinning, maar vaak is daar geen ruimte voor. Het zou mooi zijn als er meer tijd zou zijn om even stil te staan en los te komen van de dagelijkse drukte en beslommeringen. Je te richten op God en elkaar, zonder dat daarvoor van alles geregeld hoeft te worden.
Ik snak naar die rust en die ruimte. Naar een kerk die klein genoeg is om God en elkaar beter te leren kennen, zonder dat daarvoor veel georganiseerd hoeft te worden. Eenvoudig samenkomen, delen, luisteren, zingen, bidden en eten met elkaar. Zoals de discipelen in de bijbel het ooit deden. Ik ben op zoek naar zo’n mini-gemeente, maar heb hem nog niet gevonden.
Log in om te reageren.
