In het eerste mailtje dat Jan van Annemarie krijgt, staan maar twee regels. “Leuk profiel! Hou je van muziek?” Kort, maar krachtig, net als haar profiel. Jan heeft haar niet eerder gezien op Funky Fish. Eigenlijk reageert hij alleen op profielen van mensen die vaak online zijn. Voor Annemarie maakt hij een uitzondering.
Annemarie: Na een tijdje niet actief te zijn geweest met internetdaten, begon het toch weer te kriebelen. Via een zoekactie op leeftijd en afstand kwam ik op de visakte van Jan terecht. De afstand tussen zijn en mijn woonplaats was destijds net op het randje. Achteraf hoorde ik dat hij ook nog had gesmokkeld. Op zijn profiel stond Dordrecht als woonplaats, maar eigenlijk woonde hij in Hardinxveld. Dat scheelt toch nog zo’n 10 kilometer!
Jan: Diezelfde avond stuurde ik Annemarie een berichtje terug. Daarop reageerde zij door te vragen of ik op MSN zat. Het ging vlot en dat is tot nu toe zo gebleven. Op 22 september 2008 hoorde ik voor het eerst iets van Annemarie en op 29 september zagen we elkaar voor het eerst.
Jan: Iedereen was blij voor ons, want ze konden waarschijnlijk al zien dat het wel goed zat tussen ons. Voor de oudere generatie was het even wennen. Via internet? En dan ook nog zo ver weg? Maar als je weet dat het goed zit, laat je er geen gras over groeien.
Jan: Jazeker, door de knietjes met een klein doosje in de binnenzak. Mijn zusje en haar vriend hadden het voorwerk gedaan. Op een open plek midden in het bos lag een groot hart van waxinelichtjes op de grond. Met een smoes had ik Annemarie die kant op weten te krijgen. Toen ze het hart zag wist ze al wat er komen ging. Ze probeerde haast de woorden uit m’n mond te trekken.
Het eerste contact
Jan: Die zomer had ik me ingeschreven op Funky Fish omdat ik het tijd vond voor vaste grond onder mijn voeten. Ik vond het heel gewoon om te gaan daten via internet. De vijver is er groter en de vissen zijn van een gelijke soort, maar tegelijkertijd toch ook heel divers. Ik had in een paar maanden tijd al een aantal leuke contacten opgebouwd via Funky Fish.Annemarie: Na een tijdje niet actief te zijn geweest met internetdaten, begon het toch weer te kriebelen. Via een zoekactie op leeftijd en afstand kwam ik op de visakte van Jan terecht. De afstand tussen zijn en mijn woonplaats was destijds net op het randje. Achteraf hoorde ik dat hij ook nog had gesmokkeld. Op zijn profiel stond Dordrecht als woonplaats, maar eigenlijk woonde hij in Hardinxveld. Dat scheelt toch nog zo’n 10 kilometer!
Jan: Diezelfde avond stuurde ik Annemarie een berichtje terug. Daarop reageerde zij door te vragen of ik op MSN zat. Het ging vlot en dat is tot nu toe zo gebleven. Op 22 september 2008 hoorde ik voor het eerst iets van Annemarie en op 29 september zagen we elkaar voor het eerst.
Het vervolg
Jan wordt door Annemarie uitgenodigd om bij haar te komen eten. Het wordt een gezellige avond. Zo gezellig dat ze het eten laten aanbranden. Allebei houden ze een goed gevoel over aan die eerste avond samen. Dat leidt tot een tweede afspraakje op 2 oktober in Dordrecht. Tien dagen na hun eerste contact krijgen Jan en Annemarie verkering.Jan: Iedereen was blij voor ons, want ze konden waarschijnlijk al zien dat het wel goed zat tussen ons. Voor de oudere generatie was het even wennen. Via internet? En dan ook nog zo ver weg? Maar als je weet dat het goed zit, laat je er geen gras over groeien.
Het aanzoek
In het bos bij Bergen op Zoom vraagt Jan Annemarie op 13 december 2008 ten huwelijk.Jan: Jazeker, door de knietjes met een klein doosje in de binnenzak. Mijn zusje en haar vriend hadden het voorwerk gedaan. Op een open plek midden in het bos lag een groot hart van waxinelichtjes op de grond. Met een smoes had ik Annemarie die kant op weten te krijgen. Toen ze het hart zag wist ze al wat er komen ging. Ze probeerde haast de woorden uit m’n mond te trekken.
Het huwelijk
Jan: Op 16 mei 2009 zijn we getrouwd. Het was een prachtige dag, die we op geen enkel punt anders zouden hebben gewild. Iedere dag weer zijn we blij dat we elkaar hebben leren kennen. Het klinkt misschien allemaal wel heel erg mooi, maar minder kan ik er echt niet van maken.En nu
Nu kijken we terug op hoe alles in sneltreinvaart is gegaan. We hebben inmiddels ons eigen stekkie, waar we dankzij veel hulp heerlijk kunnen wonen. En ons mooiste cadeau is nog niet uitgepakt! Eind juli hopen we de ouders te worden van een kleine gup!
Log in om te reageren.
