Vrijdag vier ik met vrienden een vroege Sinterklaas. Een avond vol gezelligheid, kruidnoten, chocola, cadeautjes en omdat het politiek correct is een korte verhandeling over het wel of niet aanvaardbaar zijn van Zwarte/Groene/RegenboogSinterpiet. De cadeautjes doen we niet in de vorm van surprises, maar dat was geen verrassing. We doen er wel gedichten bij. Met nog een paar dagen te gaan heb ik nog niks op papier gezet.
Je hebt mensen die wel actief gedichten schrijven. Al een paar dagen na Sinterklaas pakken ze hun notebloc en maken ze driftig aantekeningen van leuke familievoorvallen. Chocoladefonteinen die misgaan, ontluikende liefdes, mislukkende dates (al is dat voor mij een tautologie), vakanties die in het water vallen (al dan niet letterlijk), alles wordt opgeschreven. Het noteblocje wordt vervolgens achter slot en grendel opgeborgen (of het is bras/leen/steelwaardig), het sluit zich op in een cocon en met Sinterklaas ontpopt het zich tot een waar gedicht, vaak een paar A4tjes lang. Wee de lezer of toehoorder tot wie het gedicht zich richt, want het gedicht voorlezen lijkt een eeuwigheid te duren.
Maar ik ben anders. Ik volg het voorbeeld van UitstelPiet. Het doel van UitstelPiet is om zaken van levensbelang, zoals het schrijven van gedichten, uit te stellen. Net zo lang tot er geen uitstellen meer aan is. Ik ben dus nog helemaal niet begonnen met het schrijven van een gedicht. Ik maak zelfs geen aantekeningen gedurende het jaar. Met een beetje geluk kan ik iets actueels van nu.nl er in verwerken, en anders vertel ik iets tijdloos en algemeens over het cadeau. Iets in de zin van:
Lieve Lezer,
Als je dit leest ben je dit jaar lief geweest.
Want lief zijn is op zich zelf een heel feest.
Stout zijn, dat wil toch niemand?
Zo zijn al vele kindertjes in de zak naar Spanje beland.
Eet de kruidnoten en de chocola,
Ze zijn aan je gegeven uit gena.
Deze column is je cadeau,
Ook al vind je het misschien maar zo-zo.
Het bestaat uit letters en is leesbaar,
Omschrijvingen, zo weet ik er ook nog wel een paar.
Maar dat zal ik je allemaal besparen,
Laat alle haat tegenover (Zwarte) Piet toch varen.
Sint moet nu zijn boot weer bestieren,
Ga jij maar gezellig zijn feest vieren.
Groetjes,
UitstelIndewereld
Je hebt mensen die wel actief gedichten schrijven. Al een paar dagen na Sinterklaas pakken ze hun notebloc en maken ze driftig aantekeningen van leuke familievoorvallen. Chocoladefonteinen die misgaan, ontluikende liefdes, mislukkende dates (al is dat voor mij een tautologie), vakanties die in het water vallen (al dan niet letterlijk), alles wordt opgeschreven. Het noteblocje wordt vervolgens achter slot en grendel opgeborgen (of het is bras/leen/steelwaardig), het sluit zich op in een cocon en met Sinterklaas ontpopt het zich tot een waar gedicht, vaak een paar A4tjes lang. Wee de lezer of toehoorder tot wie het gedicht zich richt, want het gedicht voorlezen lijkt een eeuwigheid te duren.
Maar ik ben anders. Ik volg het voorbeeld van UitstelPiet. Het doel van UitstelPiet is om zaken van levensbelang, zoals het schrijven van gedichten, uit te stellen. Net zo lang tot er geen uitstellen meer aan is. Ik ben dus nog helemaal niet begonnen met het schrijven van een gedicht. Ik maak zelfs geen aantekeningen gedurende het jaar. Met een beetje geluk kan ik iets actueels van nu.nl er in verwerken, en anders vertel ik iets tijdloos en algemeens over het cadeau. Iets in de zin van:
Lieve Lezer,
Als je dit leest ben je dit jaar lief geweest.
Want lief zijn is op zich zelf een heel feest.
Stout zijn, dat wil toch niemand?
Zo zijn al vele kindertjes in de zak naar Spanje beland.
Eet de kruidnoten en de chocola,
Ze zijn aan je gegeven uit gena.
Deze column is je cadeau,
Ook al vind je het misschien maar zo-zo.
Het bestaat uit letters en is leesbaar,
Omschrijvingen, zo weet ik er ook nog wel een paar.
Maar dat zal ik je allemaal besparen,
Laat alle haat tegenover (Zwarte) Piet toch varen.
Sint moet nu zijn boot weer bestieren,
Ga jij maar gezellig zijn feest vieren.
Groetjes,
UitstelIndewereld
Log in om te reageren.
